Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska (spr.), Maria Werpachowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2015 r. sprawy ze skargi L. K. następcy prawnego K. K. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej wypłaty odprawy mieszkaniowej uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia [...] marca 2014 r.
Minister Obrony Narodowej postanowieniem nr [...] z dnia [...] czerwca 2014 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 139 oraz art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] marca 2014 r. K. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] zakończonej wydanym przez Ministra Obrony Narodowej postanowieniem z dnia [...] marca 2014 r. o odmowie wszczęcia postępowania w ww. sprawie (nr [...]), utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Ministra Obrony Narodowej nr [...] z dnia [...] marca 2014 r.
W uzasadnieniu postanowienia organ podał, że K. K. w dniu [...] lutego 2012 r. złożył do Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w [...] wniosek o wypłatę odprawy mieszkaniowej. Decyzją nr [...] z dnia [...] kwietnia 2012 r. ww. organ odmówił wydania K. K. decyzji o wypłacie odprawy mieszkaniowej. W uzasadnieniu wskazano, iż wnioskodawca został zwolniony z zawodowej służby wojskowej w dniu [...] sierpnia 2009 r. i od dnia [...] września 2009 r. posiada uprawnienia do emerytury wojskowej. W związku z powyższym zastosowanie w sprawie ma przepis art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 28, poz. 143). Wniosek K.K. może zatem zostać rozpatrzony wyłącznie w trybie cywilnoprawnym, a więc poprzez zawarcie umowy o wypłatę odprawy mieszkaniowej.
Od powyższej decyzji K. K. złożył odwołanie.
Po rozpatrzeniu odwołania strony Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2012 r. uchylił ww. decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w [...] i umorzył postępowanie pierwszej instancji.
Organ podniósł, że skarżący nabył uprawnienie do odprawy mieszkaniowej przed wejściem w życie zmiany ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP i tym samym nabył roszczenie o zawarcie umowy o wypłatę odprawy mieszkaniowej, lecz nie nabył prawa do wydania decyzji administracyjnej w tym zakresie.
Z tych względów wszczęte na wniosek K. K. postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji dotyczącej wypłaty odprawy mieszkaniowej organ uznał za postępowanie bezprzedmiotowe.
W dniu [...] stycznia 2013 r. strona ponownie wystąpiła z wnioskiem o wydanie decyzji dotyczącej wypłaty należnej mu odprawy mieszkaniowej, powołując się na interpretację zawartą w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 października 2012 r., sygn. akt I OSK 372/12.
Postanowieniem nr [...] z dnia [...] lutego 2013 r. Dyrektor Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w [...] odmówił wszczęcia postępowania w sprawie wydania K.K. decyzji o wypłacie odprawy mieszkaniowej. Organ wskazał, iż podstawą rozstrzygnięcia jest art. 61a Kodeksu postępowania administracyjnego.
Po rozpatrzeniu zażalenia K. K., Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej postanowieniem nr [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Dyrektora Oddziału Regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w [...]. Organ odwoławczy podniósł, iż wniosek strony z dnia [...] stycznia 2013 r. jest tożsamy z wnioskiem, o którym rozstrzygnięto decyzją ostateczną Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej nr [...] z dnia [...] maja 2012 r., zatem w rozpatrywanym przypadku zachodzi identyczność spraw, co jest podstawą do zastosowania przepisu art. 61a Kpa.