Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Piotr Borowiecki Sędzia WSA - Przemysław Szustakiewicz Protokolant - spec. Ewa Kielak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi W. Z. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Biurze Ochrony Rządu oddala skargę
W rozpoznawanej sprawie ustalono, że skarżący [...] W. Z. pełniący służbę w Biurze Ochrony Rządu, na dzień [...] marca 2017 r. będzie posiadał 33 lata 1 miesiąc i 23 dni wysługi, obejmującej służbę w ramach stosunku administracyjnoprawnego, co gwarantuje mu pełne świadczenie emerytalne.
Szef Biura Ochrony Rządu w dniu [...] stycznia 2017 r. zwrócił się do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z wnioskiem o zwolnienie wymienionego [...] ze służby w związku z nabyciem przez niego prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej. Wskazał ponadto, że skarżący przebywa aktualnie w dyspozycji Szefa Biura Ochrony Rządu i w związku z brakiem potrzeb i celowości jego służbowego wykorzystania na stanowisku służbowym w obowiązującej strukturze Biura Ochrony Rządu, zważywszy na osiągnięcie przez niego po dniu [...] stycznia 2014 r. 30 lat wysługi emerytalnej, pożądane jest zwolnienie go ze służby.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] lutego 2017 r., działając na podstawie art. 35 ust. 2 pkt 4 oraz art. 39 pkt 1 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 552 ze zm.), z dniem [...] marca 2017 r. zwolnił skarżącego [...] W. Z. ze służby w Biurze Ochrony Rządu w związku z nabyciem przez niego prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej. W uzasadnieniu - powołując się na opisany powyżej stan faktyczny - podał, że zgodnie z przepisem art. 35 ust. 2 pkt 4 ustawy, funkcjonariusz Biura Ochrony Rządu może być zwolniony ze służby jeżeli nabył prawo do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej, zaś skarżący spełnia bezsprzecznie ów warunek, ponieważ w dniu zwolnienia ze służby w Biurze Ochrony Rządu będzie posiadał wysługę emerytalną przekraczającą 30 lat i spełnienie powyższego warunku stanowi wystarczającą podstawę do zwolnienia funkcjonariusza ze służby.
We wniosku z dnia [...] marca 2017 r. do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący stwierdził, że zaskarżona decyzja narusza Dyrektywę Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającą ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, w szczególności art. 1 Dyrektywy, który wprowadza zakres dyskryminacji ze względu na wiek. Ponadto zarzucił przedmiotowej decyzji wadliwe uzasadnienie polegające na tym, ze decyzja w tym przedmiocie jest decyzją uznaniową i organ dopuścił się dowolności przy ustalaniu stanu faktycznego, bowiem powołał się w nim jedynie na fakt 30-letniej wysługi, co jako podstawa do zwolnienia stanowi dyskryminację ze względu na wiek i tym samym dopuszczono się naruszenia art. 107 § 3, art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej terminu zwolnienia ze służby w Biurze Ochrony Rządu i ustalił nowy termin na dzień [...] kwietnia 2017 r., a w pozostałym zakresie utrzymał ją w mocy. W uzasadnieniu - powołując się na argumenty w niej zawarte - podał, że zgodnie z art. 7 pkt 2 ustawy o Biurze Ochrony Rządu, Szef BOR kierując Biurem Ochrony Rządu zapewnia sprawne oraz efektywne wykonywanie jego zadań między innymi poprzez prowadzenie polityki kadrowej. Jednym z elementów tej polityki jest możliwość wystąpienia z wnioskiem o zwolnienie [...] ze służby w sytuacjach wymienionych w art. 35 ust. 1 i ust. 2 powyższej ustawy do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, będącego, zgodnie z art. 39 pkt 1 ustawy, organem właściwym do zwolnienia ze służby [...] Biura Ochrony Rządu. Art. 35 ust. 2 pkt 4 ustawy pozwala na zwolnienie ze służby funkcjonariusza, który nabył prawo do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej. Poza sporem jest, że [...] W. Z. spełnia powyższy warunek, gdyż legitymuje się wysługą emerytalną przekraczającą 30 lat. Zaznaczono, że ustawodawca dając Szefowi BOR możliwość wystąpienia do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z wnioskiem o zwolnienie ze służby [...], który posiada 30 lat wysługi emerytalnej, nie nałożył na organ dodatkowych obowiązków w tym zakresie. Analiza art. 35 ust. 2 pkt 4 ustawy o BOR, a także brak w powyższej ustawie szczegółowych uregulowań kwestii, której dotyczy ten przepis prowadzi do wniosku, że spełnienie określonej w tym przepisie przesłanki stanowi wystarczającą podstawę do zwolnienia funkcjonariusza ze służby. Decyzję w tej sprawie przepis pozostawia organowi i nie nakłada na niego dodatkowych ograniczeń. Wskazano, że w przedmiotowej sprawie obok spełnienia wymogu dotyczącego wysługi emerytalnej wzięty został pod uwagę interes służby, zgodnie z którym niecelowym stało się dalsze pełnienie służby przez funkcjonariusza na zajmowanym stanowisku służbowym przy braku potrzeb i możliwości w zakresie mianowania go na inne stanowisko służbowe. Natomiast zaskarżona decyzja zawiera niezbędne uzasadnienie, które w sposób wyczerpujący wskazuje przesłanki i podstawy dokonanego nią rozstrzygnięcia. Powyższe uzasadnienie wskazuje, jakie fakty i oceny organ uznał za udowodnione, dowody, na których się oparł. Tym samym nie sposób zgodzić się z oceną skarżącego, jakoby naruszało ono art. 107 § 3 k.p.a. Podobnie kwestionowane przez funkcjonariusza rozstrzygnięcie nie narusza art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a., bowiem organ, stojąc na straży praworządności, z urzędu podjął czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Przy czym, co wskazano w uzasadnieniu decyzji, w interesie społecznym, który w tej sprawie jest interesem służby pozostaje, aby zwolnić ze służby [...], który nabył prawo do pełnego zaopatrzenia emerytalnego z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej, a ponadto pozostaje w dyspozycji Szefa Biura Ochrony Rządu, nie zajmując tym samym stanowiska służbowego i co za tym idzie, nie wykonuje przypisanych mu obowiązków służbowych. Wzięto także pod uwagę, że w związku z brakiem potrzeb i celowości służbowego wykorzystania, nie przewiduje się mianowania go na inne stanowisko służbowe w obowiązującej strukturze Biura Ochrony Rządu. Słuszny interes obywatela w przedmiotowej sprawie wyraża się zaś umożliwieniem zwalnianemu funkcjonariuszowi skorzystania z wszelkich praw należnych z racji zakończenia stosunku służbowego i przejścia na zaopatrzenie emerytalno - rentowe. Nadto wyczerpująco zebrano oraz rozpatrzono niezbędny materiał dowodowy i na jego podstawie oceniono spełnienie przez funkcjonariusza warunków do zastosowania przesłanki zwolnienia ze służby, o której mowa w art. 35 ust. 2 pkt 4 ustawy i zasadność skorzystania z tej możliwości. Nie budzi także wątpliwości, że zwolnienie funkcjonariusza ze służby w Biurze Ochrony Rządu z powodu nabycia przez niego prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej, nie może być odbierane jako szykanujące ze względu na wiek, bowiem uzależnia ono możliwość zwolnienia od nabycia prawa do pełnego zaopatrzenia emerytalnego, przysługującego po osiągnięciu 30 lat wysługi, a nie od osiągnięcia określonego wieku. Zaznaczono dalej, że w kwestionowanej decyzji wskazano, iż [...] z dniem [...] stycznia 2014 r. nabył prawo do emerytury z tytułu osiągnięcia 30 lat wysługi emerytalnej, a ocena potrzeb i możliwości formacji wskazuje na brak celowości i uzasadnienia dla dalszego służbowego wykorzystania go na zajmowanym lub innym stanowisku służbowym w obowiązującej strukturze Biura Ochrony Rządu. Zatem powołał się na dokonaną przez Szefa BOR, właściwego do prowadzenia polityki kadrowej, zapewniającej sprawne oraz efektywne wykonywanie zadań Biura Ochrony Rządu, ocenę wyrażającą interes służby w zakresie celowości dalszego pełnienia służby przez skarżącego w Biurze Ochrony Rządu. W tym stanie rzeczy nie można uznać, wbrew zarzutom skarżącego, aby jedynie osiągnięcie przez [...] 30 lat wysługi emerytalnej stanowiło przesłankę zwolnienia ze służby. Odnosząc się zaś do podnoszonego zarzutu naruszenia Dyrektywy Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy zaznaczono, co wskazano już wyżej, że zwolnienie funkcjonariusza ze służby w Biurze Ochrony Rządu nie zostało dokonane ze względu na ograniczenie wiekowe. Dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz. Urz. WE L 303, z dnia 2 grudnia 2000 r. s. 16; Dz. Urz. UE Polskie Wydanie Specjalne rozdz. 5, tom 4 s. 79, wydanej na podstawie art. 13 TWE) w pkt 1 zakazuje dyskryminacji między innymi ze względu na wiek. Zakres jej stosowania określa art. 3, zgodnie z którym stosuje się ją do wszystkich osób zarówno sektora publicznego jak i prywatnego, włącznie z instytucjami publicznymi, w odniesieniu do warunków zatrudnienia i pracy, łącznie z warunkami zwalniania i wynagradzania (art. 3 ust. 1 pkt c). W świetle art. 3 ust. 1 tej dyrektywy, państwa członkowskie mogą ustalić, że niniejsza dyrektywa w kwestii dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność lub wiek, nie znajduje zastosowania wobec sił zbrojnych. W art. 6 ust. 1 cyt. dyrektywy dopuszczona została jednak możliwość uznania przez państwa członkowskie, że odmienne traktowanie ze względu na wiek nie stanowi dyskryminacji, jeżeli w ramach prawa krajowego zostanie to obiektywnie i racjonalnie uzasadnione zgodnym z przepisami celem, w szczególności celami polityki zatrudnienia, rynku pracy, kształcenia zawodowego, i jeżeli środki mające służyć realizacji tego celu są właściwe i konieczne. Takie odmienne traktowanie może polegać między innymi, na wprowadzeniu specjalnych warunków dostępu do zatrudnienia i kształcenia zawodowego, zatrudnienia i pracy, włącznie z warunkami zwalniania i nagradzania, dla ludzi młodych, pracowników starszych i osób mających na utrzymaniu inne osoby, w celu wspierania ich integracji zawodowej lub zapewniania im ochrony. Ustawa o BOR, ze względu na specyfikę działań ochronnych realizowanych przez Biuro Ochrony Rządu i rangę tych zadań, w sposób jednoznaczny wyłącza stosowanie powyżej dyrektywy w stosunku do funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu. Wskazuje na to, chociażby treść art. 35 ust. 1 pkt 7 ustawy o BOR, zgodnie z którym funkcjonariusza zwalnia się ze służby w przypadku osiągnięcia wieku: a) przez podoficera, chorążego i oficera młodszego - 55 lat, b) przez oficera starszego - 58 lat, c) przez generała - 60 lat. Powyższy przepis prawa materialnego nakazujący obowiązkowe zwolnienie ze służby w Biurze Ochrony Rządu funkcjonariusza, który osiągnął wskazany w nim wiek, nie ma odpowiednika w innych formacjach resortu spraw wewnętrznych i administracji, a zatem w Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej. Powyższe potwierdza specyficzny charakter służby w Biurze Ochrony Rządu, związany z realizowanymi przez tę formację zadaniami. Kończąc podkreślono, że powyższe wyjaśnienia stanowią jedynie odniesienie się do zarzutów skarżącego, bowiem kwestionowane przez niego rozstrzygnięcie nie zostało oparte o art. 35 ust. 1 pkt 7 ustawy o BOR, a o art. 35 ust. 2 pkt 4 tej ustawy. W związku z powyższym nie znajduje się podstaw do uchylenia decyzji o zwolnieniu [...] ze służby w Biurze Ochrony Rządu, natomiast korzystając ze swoich uprawnień reformacyjnych dokonano zmiany zaskarżonej decyzji w części dotyczącej terminu zwolnienia ze służby, bowiem powyższa decyzja rozstrzyga, że zwolnienie funkcjonariusza ze służby w Biurze Ochrony Rządu następuje z dniem [...] marca 2017 r. Stosownie zaś do art. 130 § 2 k.p.a., wniesienie odwołania od decyzji administracyjnej w terminie wstrzymuje wykonanie tej decyzji, a art. 130 § 3 k.p.a. stanowi, że powyższy przepis nie ma zastosowania jedynie w stosunku do decyzji, którym nadano rygor natychmiastowej wykonalności lub które podlegają natychmiastowemu wykonaniu z mocy ustawy. Tymczasem zaskarżonej decyzji nie nadano rygoru natychmiastowej wykonalności i brak jest przepisu ustawowego nakazującego jego natychmiastowe wykonanie. Wstrzymanie wykonania decyzji nr [...], spowodowane wniesieniem odwołania, skutkuje tym, że decyzja może być wykonana dopiero po rozpatrzeniu odwołania strony.