Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Grochowska - Jung (spr.), Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras, Sędzia WSA - Przemysław Szustakiewicz, , Protokolant - Aleksandra Weiher, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2008 r. sprawy ze skargi K. D. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji stwierdzającej nieważność w części zezwalającej na użytkowanie kwatery oddala skargę.
W dniu 29 kwietnia 2008 r. K. D. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] marca 2008 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] stwierdzającej nieważność decyzji Kierownika Garnizonowej Administracji Mieszkań Nr [...] W. z dnia [...] września 1977 r. nr [...] w części zezwalającej skarżącemu na użytkowanie kwatery przy ul. [...] m. [...] w W.
W uzasadnieniu organ wskazał, że decyzją z [...] września 1977 r. nr [...] Kierownik Garnizonowej Administracji Mieszkań Nr [...] W., na wniosek Z. D. - ojca skarżącego, unieważnił imienny nakaz przydziału kwatery przy ul. [...] m. [...] z dnia [...] stycznia 1958 r. nr [...], wydany na rzecz Z. D. i jednocześnie zezwolił na użytkowanie tej kwatery przez J. D. (matkę skarżącego) wraz z synem K., do czasu przydziału mieszkania spółdzielczego lub lokalu zamiennego.
Zawiadomieniem z dnia [...] lipca 2006 r. nr [...] Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej poinformował K. D. o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności powołanej wyżej decyzji z [...] września 1977 r., a następnie decyzją z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...], stwierdził jej nieważność. Organ wskazał, że uwzględnienie skarżącego w decyzji z dnia [...] września 1977 r. nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ obowiązujące w tym czasie przepisy zarządzenia Ministra Obrony Narodowej Nr 31/MON z 30 czerwca 1976 r. w sprawie przydzielania, zwalniania i remontów osobnych kwater stałych oraz właściwości organów wojskowych w tych sprawach (Dz. Rozkazów MON Nr 12, poz. 68), ustalały, że prawo do lokalu zamiennego, w razie orzeczenia rozwodu, przysługiwało małżonkowi żołnierza (emeryta, rencisty wojskowego), jeżeli nie był on uprawniony do kwatery oraz pozostającym przy nim dzieciom (§ 75 ust. 1). Natomiast zgodnie z treścią § 75 ust. 2 zarządzenia, rozwiedzeni małżonkowie, mimo orzeczenia rozwodu, zachowywali prawo do dotychczas zajmowanej kwatery do czasu wydania im imiennej decyzji o przydziale oddzielnej kwatery (lokalu zamiennego), stąd też decyzja nr [...] była swoistym "tytułem prawnym" dla J. D. do lokalu. Z kolei, ujęcie w tej decyzji K. D. nastąpiło z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ nie pozostawał on w kręgu osób wymienionych w przepisie § 75 ust. 2 zarządzenia, a zatem nie mógł uzyskać tytułu do lokalu, mógł zaś w nim zamieszkiwać jako członek rodziny.
Prezes Wojskowej Agencji Mieszkaniowej odniósł się ponadto do wniosku skarżącego z dnia 22 lipca 2006 r. (będącego reakcją na zawiadomienie o wszczęciu postępowania) o umorzenie postępowania i stwierdził, że nie zasługuje on na uwzględnienie. Strona musi być bowiem zawiadomiona o wszczęciu postępowania, po to, by zapewnić jej czynny udział w postępowaniu, natomiast wyjaśnienie przyczyn jego wszczęcia dokonywane jest w decyzji administracyjnej.