Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon Sędziowie: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn (spr.) Sędzia WSA Alicja Palus Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2019r. sprawy ze skargi H. K. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości I. oddala skargę w całości; II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na rzecz r. pr. K. K. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych 20/100), stanowiącą wynagrodzenie pełnomocnika w tym podatek VAT w kwocie 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych 20/100).
Decyzją z [...] (nr [...]) Wojewoda D., po rozpatrzeniu odwołania H. K. (dalej jako "skarżąca"), utrzymał w mocy decyzję Starosty G. z [...] (nr [...]) umarzającą jako bezprzedmiotowe postępowanie w sprawie udzielenia spółce A sp. z o.o. w P. zezwolenia na czasowe zajęcie nieruchomości stanowiącej własność skarżącej, położonej w O., oznaczonej geodezyjnie jako działka nr [...], obręb G..
W motywach decyzji organ odwoławczy wyjaśnił na wstępie, że odwołanie skarżącej należało uznać za wniesione z zachowaniem terminu. Wprawdzie postanowieniem z [...] (sygn. [...]) organ stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania, zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu skargę na to postanowienie oddalił (wyrok z 6 VII 2017 r., II SA/Wr 710/16), jednak Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok oraz postanowienie wyjaśniając, że termin został nieprawidłowo policzony (wyrok z 25 V 2017 r., I OSK 19/18). Organ odwoławczy stwierdził więc, że w okolicznościach sprawy należało przyjąć, że doręczenie decyzji nastąpiło w dniu 16 XII 2015 r., kiedy to przesłano skarżącej decyzję organu pierwszej instancji na prawidłowy adres. Ponieważ odwołanie nadano w placówce operatora wyznaczonego w dniu 24 XII 2015 r., termin do wniesienia odwołania należało uznać za zachowany. W dalszej części organ wyjaśnił, że w sprawie wystąpiła bezprzedmiotowość postępowania prowadzonego na podstawie art. 126 ust. 1 ustawy z 21 VIII 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2018 r., poz. 121, ze zm.) - dalej jako "ugn". Inwestor bowiem dnia 28 XI 2014 r. zajął nieruchomość skarżącej i dokonał wymiany słupa sN (co potwierdził pismem z 17 VII 2015 r.). Podstawą zajęcia była zaopatrzona w rygor natychmiastowej wykonalności nieostateczna decyzja organu pierwszej instancji z [...] ([...]), udzielająca spółce A sp. z o.o. w P. zezwolenia na zajęcie. Wprawdzie decyzja ta została następnie w postępowaniu odwoławczym uchylona, a sprawę przekazano do ponownego rozpatrzenia (decyzja odwoławcza z [...] nr [...]), jednak z uwagi na dezaktualizację celu postępowania organ pierwszej instancji w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy postępowanie umorzył. W ocenie organu odwoławczego takie rozstrzygnięcie znajduje uzasadnienie w art. 105 § 1 kpa, który nakazuje umorzyć postępowanie, jeśli z jakichkolwiek przyczyn stało się ono bezprzedmiotowe. Organ odwoławczy powołał się przy tym na orzecznictwo sądów administracyjnym, w których również wskazuje się na konieczność umorzenia w takich okolicznościach postępowania (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 VIII 2009 r., II SA/G1227/09 i wyrok WSA w Białymstoku z 10 II 2015 r., II SA/Bk 1069/14, wyrok NSA z 14 V 2009 r., I OSK 988/09; wyroki WSA we Wrocławiu: z 9 XI 2006 r., II SA/Wr 338/06 i z 7 XI 2011 r., II SA/Wr 393/11; wyrok WSA w Łodzi z 2 VI 2009 r., II SA/Łd 238/09). Ustanie potrzeby wydania rozstrzygnięcia wywłaszczeniowego, limitującego władztwo właściciela nad należącą do niego nieruchomością, przez zezwolenie na jej czasowe zajęcie w celu realizacji prac określonych w art. 126 ust. 1 ugn ze względu na zrealizowanie inwestycji przed uzyskaniem ostatecznej decyzji, stanowi przesłankę bezprzedmiotowości postępowania przewidzianą w art. 105 § 1 kpa. W konsekwencji organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję umarzającą postępowanie.