Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Palus Sędziowie: Sędzia WSA Władysław Kulon (spr.) Asesor WSA Wojciech Śnieżyński Protokolant: Kinga Bilska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Bystrzycy Kłodzkiej na uchwałę Rady Miejskiej w Międzylesiu z dnia 20 grudnia 2019 r. nr XVI/91/2019 w przedmiocie utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Międzylesie stwierdza nieważność § 4 ust. 2, § 5 ust. 1 pkt 1,3, § 10 ust. 1 i 2 zaskarżonej uchwały.
Rada Miejska w Międzylesiu w dniu 20 grudnia 2019 r. podjęła uchwałę nr XVI/91/2019 w sprawie przyjęcia Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy Międzylesie.
W złożonej na wskazaną uchwałę skardze Prokurator Rejonowy w Bystrzycy Kłodzkiej wniósł o stwierdzenie nieważności § 4 ust. 2, § 5 ust. 1 pkt 1 i 3, § 10 ust. 1 i 2 przedmiotowej uchwały. Względem kwestionowanych zapisów uchwały podniesiono zarzut ich sprzeczności z § 6, § 137 w zw. z § 143 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" oraz art. 4 ust 2 pkt 1 lit. c i d, art. 4 ust. 2 pkt 7 i art. 5 ust. 1 pkt ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, poprzez przekroczenie ustawowego upoważnienia oraz art. 2 Konstytucji RP.
Uzasadniając zarzuty i wnioski skargi skarżący podniósł, iż § 4 ust. 2 zaskarżonej uchwały stanowi, że obowiązek oczyszczenia ze śniegu i lodu powinien być realizowany przez odgarnięcie w miejsce niepowodujące zakłóceń w ruchu pieszych lub pojazdów. Bez odniesienia się do ustępu pierwszego § 4 nie można ustalić, czego dotyczy obowiązek uregulowany w tym przepisie uchwały. Rada Miejska określiła wymagania w zakresie uprzątania błota i lodu poprzez odgarnięcie miejsca, które nie powodują zakłóceń w ruchu pieszym i pojazdów. Wedle skarżącego z tego przepisu uchwały nie wynika, kto ma wykonać powyższą czynność oraz jakie miejsca mają podlegać oczyszczeniu. Podstawą wydania tego przepisu był art. 4 ust 2 pkt 1 lit. c u.c.p.g., lecz w dalszej części odwołano się do art. 5 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g. Przepisy te mają odmienny zakres regulacji. Przepis art. 4 ust 2 pkt 1 lit. c u.c.p.g. upoważnia radę gminy do uszczegółowienia w regulaminie utrzymania czystości i porządku na terenie gminy wymagań w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie nieruchomości obejmujących m.in. uprzątanie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z części nieruchomości służących do użytku publicznego. Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g. właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości; właściciel nieruchomości nie jest obowiązany do uprzątnięcia chodnika, na którym jest dopuszczony płatny postój lub parkowanie pojazdów samochodowych. W związku z tym art. 5 ust. 1 pkt 4 u.c.p.g. nie obejmuje kwestii powierzonych do uregulowania przez ustawodawcę radzie gminy, o których mowa w art. 4 ust 2 pkt 1 lit. c u.c.p.g. tej ustawy, tj. zachowania czystości i porządku na terenie nieruchomości danego właściciela, ale dotyczy obowiązków właściciela nieruchomości odnośnie do terenu leżącego poza jego nieruchomością, stanowiącego część pasa drogowego drogi publicznej, która - odpowiednio do kategorii drogi - stanowi własność Skarbu Państwa, samorządu województwa, powiatu lub gminy. Mając to na uwadze, za niedopuszczalną i ustanowioną z przekroczeniem delegacji ustawowej.