Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.),, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi A. W. i T. W. na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez Burmistrza N. w przedmiocie rozgraniczenia nieruchomości 1. umarza postępowanie dotyczące zobowiązania Burmistrza N. do dokonania czynności; 2. stwierdza, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania; 3. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 4. wymierza Burmistrzowi N. grzywnę w kwocie 500 (pięćset) złotych; 5. zasądza od Burmistrza N. solidarnie na rzecz skarżących A. W. i T. W. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
A. i T. W. złożyli skargę na bezczynność i przewlekłość postępowania prowadzonego przez Burmistrza N. Zarzucili Burmistrzowi N. naruszenie przepisów art. 35 § 1-3 w związku z art. 36 § 1 k.p.a. i art. 12 § 1-2 k.p.a. Wnieśli o: zobowiązanie Burmistrza do podjęcia czynności rozgraniczających nieruchomości o nr geodezyjnych [...] i [...], położonych na terenie miasta N., o skontrolowanie przewlekłości postępowania, ukaranie organu grzywną, zobowiązanie organu do ukarania pracownika winnego zaniedbań, zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu skargi A. i T. W. wskazali, że w dniu 11.03.2014 r. złożyli do Urzędu Gminy N. wniosek o wszczęcie postępowania rozgraniczeniowego, które nie zostało podjęte do miesiąca września 2014 r. tj. do złożenia niniejszej skargi. Skarżący opisali przebieg postępowania.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz N. wniósł o umorzenie postępowania sądowego. Poinformował, że dnia 15.10.2015 r. zostały podjęte czynności rozgraniczeniowe, które organ zlecił wyznaczonemu geodecie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył co następuje.
Istotą i celem postępowania ze skargi na bezczynność (lub przewlekłe prowadzenie sprawy) jest doprowadzenie do załatwienia w formie procesowej sprawy administracyjnej bez przesądzania o sposobie (treści) załatwienia. Zgodnie bowiem z treścią art. 149 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej jako p.p.s.a., sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Zatem, jeśli przed dniem orzekania w sprawie ze skargi na bezczynność organ administracyjny wydał decyzję (lub inny akt), choćby z przekroczeniem terminów, oznacza to, że organ nie pozostaje w bezczynności a sąd nie może zobowiązać go do wydania aktu jak stanowi art. 149 § 1 zdanie pierwsze p.p.s.a. (vide wyroki w sprawach II SAB/Kr 186/14 z 12 sierpnia 2014 r.; II SAB/Sz 43/14 z 17 lipca 2014 r.; II SAB/Wa 42/14 z 6 maja 2014 r.; II SAB/Bk 87/11 z 6 marca 2012 r., dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl, powoływanej dalej w skrócie jako CBOSA). Orzecznictwo i doktryna (vide T. Woś (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005 r., s. 467) w tym przedmiocie pozostają jednolite. Jak podkreślił NSA w wyroku z 17 grudnia 2013 r. w sprawie I OSK 2114/13 "Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas gdy organ ten, pomimo istniejącego obowiązku, nie załatwia, w określonej prawem formie i w określonym prawem czasie, sprawy co do której obowiązujące regulacje czynią go właściwym i kompetentnym. Sąd uwzględniając skargę na bezczynność w sprawie podlegającej załatwieniu aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej powinien zobowiązać organ do wydania w określonym terminie aktu lub do dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (art. 149 § 1 p.p.s.a.). Celem skargi na bezczynność jest doprowadzenie do wydania przez organ aktu lub podjęcia czynności, jednakże bez przesądzenia o treści, czy skutkach tych działań. Sąd nie wnika w merytoryczną i procesową poprawność czynności, a bierze pod uwagę jedynie sam fakt, czy w danej sprawie została dokonana czynność lub czy z innych powodów organowi nie można zarzucić stanu bezczynności" (pub. CBOSA).