Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Beata Łomnicka (spr.) Sędziowie: WSA Krystyna Daniel WSA Magda Froncisz Protokolant: st. ref. Urszula Czerwińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 marca 2015 r. sprawy ze skargi A.K. na bezczynność Wójta Gminy G. w sprawie z wniosku A.K. z dnia 11 grudnia 2014 r. o podjęcie czynności skargę oddala.
W dniu 9 stycznia 2015 r. A.K. złożyła skargę na bezczynność Wójta Gminy G.
W uzasadnieniu skargi skarżąca wskazała, że w dniu 11 grudnia 2014 r. złożyła wniosek "o usuniecie barykady na drodze gminnej w postaci samowoli budowlanej budowli mostu przez A.L. , która uniemożliwia przejście, przejazd dalszą częścią drogi gminnej nr [....] w B." W dniu 31 grudnia 2014r. wystąpiła następnie do Wójta Gminy G. z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 37 § 1 kpa uznając, że skoro jej wniosek do dnia złożenia niniejszego podania nie został rozpoznany to organ naruszył art. 35 § 3 kpa, który określa maksymalny termin załatwienia sprawy.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy G. wniósł o odrzucenie skargi , ewentualnie o umorzenie postępowania podnosząc, że w jego ocenie skarżąca nie wyczerpała środków zaskarżenia na drodze administracyjnej stosownie do treści art. 52 § 1 kpa, zatem skarga winna podlegać odrzuceniu z tej przyczyny, natomiast w razie nie uwzględnienia powyższego stanowiska Wójt wniósł o umorzenie postępowania albowiem organ nie pozostawał w bezczynności, gdyż w prawnie ustalonym terminie zostały podjęte skuteczne czynności zmierzające do zakończenia sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie ustalił i zważył co następuje:
W dniu 11 grudnia 2014 r. A.K. złożyła wniosek "o usuniecie barykady na drodze gminnej w postaci samowoli budowlanej budowli mostu przez A.L. , która uniemożliwia przejście , przejazd dalszą częścią drogi gminnej nr [....] w B." W dniu 31 grudnia 2014r. wystąpiła do Wójta Gminy G. z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 52 § 3 kpa.
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego i ustaleniu, iż A.L. samowolnie wybudował w pasie drogowym drogi gminnej przepust organ, przed wydanie decyzji o przywrócenie pasa drogowego do stanu poprzedniego, wezwał w dniu 5 stycznia 2015 r. A.L. o dokonanie rozbiórki przepustu w terminie 30 dni od dnia doręczenia pisma, o czym skarżąca została poinformowana na piśmie (vide K: 8 ). W dniu 20 stycznia 2015 r. odbyła się wizja w terenie i komisja stwierdziła, że roboty rozbiórkowe zostały wykonane prawidłowo, pas drogowy został przywrócony do stanu poprzedniego. O powyższych czynnościach skarżąca została poinformowana pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (vide: K: 11).
W toku postępowania skargowego została przedstawiona przez Wójta Gminy G. decyzja z dnia 16 marca 2015 r. o umorzeniu postępowania z wniosku A.K. z dnia 9 grudnia 2014 r. (vide: K: 38)
Zgodnie z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 z późn. zm., zwanej dalej p.p.s.a.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia, w myśl art. 52 § 2 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. W przypadku skarg na przewlekłe prowadzenie postępowania, wyczerpanie środków zaskarżenia następuje poprzez wniesienie środka przewidzianego w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 z późn. zm., zwanej dalej k.p.a.). Zgodnie z tym przepisem na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Zażalenie lub wezwanie do usunięcia naruszenia prawa jest równoznaczne ze środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 52 § 1 p.p.s.a. Wniesienie skargi na bezczynność organu należy zatem poprzedzić zażaleniem do organu administracji publicznej wyższego stopnia, a w razie braku takiego organu - wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Tylko zachowanie powyższej procedury pozwala uznać, iż skarga została skutecznie wniesiona i że może być rozpoznana przez sąd.