Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi W. G. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę I. zobowiązuje Starostę do załatwienia wniosku W. G. z dnia 25 marca 2011 r. w sprawie wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną Starosty z dnia 22 kwietnia 2010 r. w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt administracyjnych sprawy po uprawomocnieniu się wyroku; II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Starostę miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. wymierza Staroście grzywnę w kwocie 2.000,00 (dwa tysiące) złotych; IV. zasądza od Starosty na rzecz W. G. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2010r. Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił Zarządowi Inwestycji Miejskich pozwolenia na budowę boisk sportowych wraz z oświetleniem, odwodnieniem, przyłączem wodociągowym, kanalizacji sanitarnej oraz zapleczem szatniowo - sanitarnym na działkach nr [...] i [...] w P. Po wznowieniu postępowania ten sam organ decyzją z dnia [...] maja 2011 r. odmówił uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę, a Wojewoda decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. utrzymał powyższe rozstrzygnięcie w mocy. Wyrokiem z dnia 30 listopada 2011 r. (sygn. akt II SA/Lu 677/11) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie obie decyzje uchylił. Po ponownym rozpoznaniu sprawy decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r. Starosta ponownie odmówił uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...] kwietnia 2010 r. Decyzja ta została z kolei w dniu [...] czerwca 2012 r. uchylona przez Wojewodę. Wniesiona na tę decyzję skarga W. G. została oddalona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 września 2012 r., (sygn. akt II SA/Lu 632/12). Ponieważ Starosta nadal nie wydawał decyzji, strona 18 grudnia 2012r. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, a następnie złożyła w trybie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tekst jedn. Dz. U z 2012r. poz. 270 ze zmianami ) skargę na bezczynność organu po wyroku z dnia 30 listopada 2011r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 28 maja 2013r. ( II SAB/Lu 139/13 ) skargę oddalił. W dniu 31 maja 2013 r. skarżący wniósł zażalenie do Wojewody na niezałatwienie przez Starostę sprawy w terminie wskazanym przez niego w piśmie z dnia 28 marca 2013 r. Wojewoda pismem z dnia 7 lipca 2013 r. poinformował skarżącego, że rozpoznanie zażalenia nastąpi po zakończeniu postępowania prowadzonego przed Wojewódzkim Sądem Administracyjny w Lublinie pod sygnaturą akt II SAB/Lu 139/13. W tej sytuacji W. G. pismem z dnia 17 lipca 2013r. wezwał Starostę w trybie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( tekst jedn. Dz. U z 2012r. , poz. 270 ze zmianami ) do natychmiastowego wydania decyzji, a następnie w dniu 22 lipca 2013 złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na przewlekle prowadzenie postępowania przez Starostę po dacie 28 maja 2013r. żądając wydania decyzji w terminie 2 tygodni od otrzymania akt administracyjnych oraz o wymierzenie organowi grzywny. W ocenie skarżącego Starosta po dniu 28 maja 2013 r. nie podjął w sprawie żadnych czynności merytorycznych umożliwiających zakończenie postępowania. Akta administracyjne sprawy nie zawierają po tej dacie żadnych dokumentów pochodzących od organu administracji prowadzącego postępowania, które wytworzone zostałyby w związku z postępowaniem i świadczyłyby o podjęciu działań zmierzających do wyjaśnienia sprawy. Również obecnie organ nie dokonuje w sprawie żadnych czynności prowadzących do wyjaśnienia sprawy. Natomiast czynności podjęte przez Starostę przed dniem 28 maja 2013 r. nie wnoszą do sprawy nic istotnego, co przyczynić mogłoby się do jej rozstrzygnięcia. Ograniczyły się one do uzyskania informacji od Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w sprawie użytkowania boisk, którą już wcześniej uzyskał. Są to czynności pozorujące prowadzenie przez organ administracji I instancji postępowania. Jego przedmiotem nie jest bowiem sposób użytkowania wzniesionych boisk wraz z infrastrukturą, ale legalność wydania pozwolenia na ich budowę. Jeżeli zaś organ administracji I instancji nie zamierza w niniejszej sprawie przeprowadzić badanie immisji boisk sportowych, to wiążę się to ze sporządzeniem kosztownej i skomplikowanej ekspertyzy, czego organ nie jest w stanie dokonać przed dniem 28 sierpnia 2013 r. Skarżący podkreślił, że organ już 4-krotnie przedłużal termin wydania decyzji: pismem z dnia 28 grudnia 2012r. - do dnia 28 stycznia 2013r., pismem z dnia 28 stycznia 2013r. do 28 marca 2013r., pismem z dnia 28 marca 2013r. do 28 maja 2013r. i pismem z dnia 28 maja 2013r. do dnia 28 sierpnia 2013r. Mimo to nadal sprawa nie została załatwiona. Jego zdaniem jedynie wymierzenie grzywny może zmienić nastawienie organu do zakończenia sprawy. Stwierdził również, że w rozpatrywanej sprawie sąd może orzekać zarówno na podstawie art. 154 § 1 jak i art. 3 § 2 pkt. 8 w związku z art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.