Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. Sędziowie Sędzia WSA Ewa Janowska Sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 6 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi W. K. na bezczynność Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w Opolu w przedmiocie informacji publicznej 1) umarza postępowanie sądowe, 2) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności, 3) stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 4) zasądza od Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w Opolu na rzecz W. K. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez W. K., zwanego dalej także skarżącym, jest bezczynność Dyrektora Zarządu Dróg Wojewódzkich w Opolu (dalej w skrócie: Dyrektor ZDW w Opolu) w zakresie udostępnienia informacji publicznej.
Skarga wniesiona została w następującym stanie faktycznym:
Wnioskiem z dnia 5 marca 2016 r. (data wpływu do organu - 8 kwietnia 2016 r.) R. i W. K. zwrócili się do Dyrektora ZDW w Opolu o przesłanie kserokopii operatu szacunkowego działki nr a w [...], który przedstawiono na spotkaniu w dniu 13 grudnia 2015 r. w obecności przedstawiciela Urzędu Marszałkowskiego Województwa Opolskiego, oraz umowy z rzeczoznawcą majątkowym na jego wykonanie. Jako podstawę wniosku wskazali art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112 poz. 1198, z późn. zm.; prawidłowo powinno być - Dz. U. z 2015 r. poz. 2058, z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie u.d.i.p.
Wobec braku realizacji wniosku, w dniu 26 kwietnia 2016 r. (data nadania przesyłki listowej przez tut. Sąd do organu) W. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na bezczynność Dyrektora ZDW w Opolu. W skardze zawarte zostało żądanie zobowiązania organu do rozpoznania wniosku, ukarania organu grzywną oraz zasądzenia na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania. W motywach skargi W. K. podniósł, że organ nie doręczył żądanych dokumentów. Jedynie pismem z dnia 11 kwietnia 2016 r. poinformował, że przedmiotowy operat został przesłany do Wojewody Opolskiego, natomiast nie odniósł się do wniosku w zakresie dostarczenia kopii umowy z rzeczoznawcą. W tym stanie rzeczy, zdaniem skarżącego, organ dopuścił się bezczynności, co czyni uzasadnionym wniesienie skargi.
Przy piśmie z dnia 28 kwietnia 2016 r., doręczonym wnioskodawcom w dniu 4 maja 2016 r., Z-ca Dyrektora ZDW w Opolu przesłał:
1) operat szacunkowy ustalający wysokość odszkodowania za przejęcie niezabudowanej nieruchomości gruntowej, oznaczonej jako działka nr a, k. m. [...], obręb [...], gmina [...], powiat [...];
2) zlecenie z dnia 3 grudnia 2015 r., nr [...];
3) fakturę z dnia 10 grudnia 2015 r., nr [...];
4) protokół zdawczo-odbiorczy z dnia 10 grudnia 2015 r.
Jednocześnie organ wyjaśnił, że operat został wykonany na podstawie pisemnego zlecenia Zarządu, a odrębnej umowy z rzeczoznawcą nie zawierano. Organ przeprosił również za niedotrzymanie 14-dniowego terminu udostępnienia wyżej wymienionych dokumentów, stanowiących informację publiczną.
W odpowiedzi na skargę Z-ca Dyrektora ZDW w Opolu wniósł o umorzenie postępowania. W uzasadnieniu wywiódł, że skoro pismem z dnia 28 kwietnia 2016 r. udzielił skarżącemu informacji publicznej zgodnie z jego wnioskiem, przestał istnieć przedmiot postępowania sądowoadministracyjnego, co stanowi podstawę do jego umorzenia, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647, z późn. zm.) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718), zwanej dalej P.p.s.a., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Oznacza to, że w postępowaniu sądowym nie mogą być brane pod uwagę argumenty natury słusznościowej czy celowościowej.