Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia WSA Daria Sachanbińska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 29 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi P. S. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w Namysłowie w sprawie o wypłacenie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy 1) zobowiązuje Komendanta Powiatowego Policji w Namysłowie do rozpoznania wniosku P. S. z dnia 12 listopada 2018 r., w terminie 30 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami administracyjnymi, 2) stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3) w pozostałym zakresie skargę oddala.
Przedmiotem niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego jest skarga P. S. na bezczynność Komendanta Powiatowego Policji w Namysłowie w postępowaniu w sprawie wypłacenia mu brakującej części ekwiwalentu za niewykorzystane urlopy: wypoczynkowy i dodatkowy.
Stan faktyczny i prawny sprawy przedstawia się następująco:
Wnioskiem z dnia 12 listopada 2018 r. P. S. (zwany dalej "skarżącym") wystąpił do Komendanta Powiatowego Policji w Namysłowie (zwanego dalej także "organem pierwszej instancji") o wypłatę wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji. Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15, skarżący wskazał, że na podstawie art. 115a ustawy o Policji otrzymał ekwiwalent za każdy dzień niewykorzystanych urlopów, ustalony w wysokości 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym przez siebie stanowisku służbowym. Stosownie do tego wniósł o ponowne, prawidłowe naliczenie świadczenia w postaci ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy, zgodnie ze wskazanym wyrokiem TK i obowiązującymi normami prawa oraz o zarządzenie wypłaty różnicy pomiędzy kwotą należną, a faktycznie wypłaconą z uwzględnieniem należnych odsetek.
Organ pierwszej instancji w dniu 4 grudnia 2018 r. przekazał powyższy wniosek do Wydziału Finansów Komendy Wojewódzkiej Policji w Opolu - celem nadania mu dalszego biegu. Pismem z dnia 7 grudnia 2018 r. (nr [...]) Komendant Wojewódzki Policji w Opolu poinformował skarżącego, że wobec braku unormowań prawnych w zakresie ustalenia konkretnego czynnika (mnożnika) dla celu naliczania ekwiwalentów urlopowych funkcjonariuszy Policji, rozpatrzenie jego wniosku może nastąpić dopiero po zmianie przepisów w tym zakresie.
W dniu 19 lutego 2020 r. skarżący wniósł do Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu ponaglenie na podstawie art. 37 K.p.a., w związku z niezałatwieniem w terminie sprawy o wypłatę wyrównania ekwiwalentu za niewykorzystany w służbie czynnej urlop.
Postanowieniem z dnia 19 marca 2020 r., nr [...], organ odwoławczy stwierdził, że ponaglenie jest niedopuszczalne. W uzasadnieniu powołał się na obowiązującą zasadę legalizmu, w myśl której każde działanie organu władzy publicznej oparte winno być na ustawowym upoważnieniu. Podniósł, że w obecnym stanie prawnym, po wyroku Trybunału Konstytucyjnego, na który powołał się skarżący, brak jest normy prawnej wprowadzającej ustawowy mechanizm naliczania ekwiwalentu urlopowego funkcjonariuszy Policji, co uniemożliwia dokonanie czynności polegającej na ponownym przeliczeniu wypłaconego skarżącemu ekwiwalentu.
W skardze z dnia 30 marca 2020 r. skarżący zarzucił organowi pierwszej instancji bezczynność w sprawie rozpoznania jego wniosku z dnia 19 listopada 2018 r. Wniósł o zobowiązanie organu do załatwienia powyższego wniosku, o stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności z rażącym naruszeniem prawa, a także o przyznanie na jego rzecz od organu sumy pieniężnej. Zarzucił naruszenie art. 66 ust. 2 i 190 ust. 4 Konstytucji RP w związku z art. 115 a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (obecnie: Dz. U. z 2020 r., poz. 360 ze zm.), dalej przywoływanej jako "ustawa o Policji", na skutek uchylania się organu od rozpoznania sprawy i nierealizowania konstytucyjnie gwarantowanego mu prawa do urlopu wypoczynkowego i ekwiwalentu za ten urlop.