Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Marcin Kamiński Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka AWSA Karina Gniewek-Berezowska /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 21 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi Z. S. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w przedmiocie ujawnienia w rejestrze wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty I. zobowiązuje Wojewodę do rozpoznania wniosku skarżącego Z. S. z dnia [...] listopada 2013 r. w terminie jednego miesiąca od dnia zwrotu akt administracyjnych wraz z odpisem prawomocnego wyroku; II. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego Z. S. kwotę 597 zł /słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem kontroli Sądu jest przewlekłość postępowania Wojewody w przedmiocie ujawnienia w rejestrze prowadzonym na podstawie art. 7 ust. 3 w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej ( Dz.U. z 2017 r., poz. 2097; dalej: "ustawa o realizacji prawa do rekompensaty") wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty.
Z akt sprawy wynika, że skarżący wnioskiem z (...) grudnia 2008 r. wystąpił do Wojewody o wydanie decyzji potwierdzającej jego prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez S. S. i W. S. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej - zabudowanej nieruchomości o powierzchni 17 ha, położonej obecnie w S.. W następstwie powyższego wniosku Wojewoda pismem z 19 grudnia 2012 r. wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia podania przez przedstawienie szczegółowo wskazanych dokumentów i dowodów w terminie 6 miesięcy, informując, że po upływie powyższego terminu rozstrzygnie sprawę decyzją w oparciu o materiał zebrany w sprawie. Do akt dołączono akta sprawy prowadzonej w latach 90-tych z wniosku skarżącego, zakończonej decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego z 12 lutego 1992 r. wydaną na podstawie art. 81 ust. 1, 4 i 5 ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 30, poz. 127 z 1991 r.), którą orzeczono, że S. i W. S. pozostawili w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r. mienie nieruchome k. Lwowa. W decyzji tej wyszczególniono składniki pozostawionego mienia oraz wskazano, że "sprawę przyznania rekompensaty za ww. mienie pozostawia się do rozpoznania w odrębnym postępowaniu". W odniesieniu do powyższej decyzji w aktach sprawy zainicjowanej wnioskiem skarżącego z (...) grudnia 2008 r. starszy specjalista Oddziału Mienia Zabużańskiego sporządził notatkę służbową, w której wskazał, że po konsultacji z Kierownikiem tego Oddziału K. S. odnośnie trybu prowadzenia postępowania potwierdzono, że decyzja z 12 lutego 1992 r. "nie spełnia warunków niezbędnych do jej ujawnienia w rejestrze, a samo postępowanie powinno być prowadzone na podstawie wniosku Z.S. z 31 grudnia 2008 r." Następnie, z uwagi na interwencję w sprawie Rzecznika Praw Obywatelskich, Wojewoda pismem z (...) listopada 2013 r. wezwał wnioskodawcę do sprecyzowania żądania przez wskazanie, czy wnosi o ujawnienie w rejestrze, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty (...) decyzji z 12 lutego 1992 r. w trybie art. 7 ust. 3 tej ustawy, czy też o dalsze prowadzenie postępowania o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty. 19 listopada 2013 r. organ skierował do Rzecznika pismo, w którym poinformował go o zobowiązaniu skarżącego do sprecyzowania wniosku. W piśmie z (...) listopada 2013 r. skarżący oświadczył, że wnosi o ujawnienie w rejestrze posiadanej decyzji z (...) lutego 1992 r. W tych okolicznościach zawiadomieniem z(...) grudnia 2013 r. Wojewoda , traktując pierwotny wniosek skarżącego z (...) grudnia 2008 r. jako wniosek o ujawnienie w rejestrze dotyczącym prawa do rekompensaty decyzji z (...) lutego 1992 r., na podstawie art. 65 § 1 k.p.a. w zw. z art. 7 ust. 3 ustawy o realizacji prawa do rekompensaty przekazał go do rozpoznania Wojewodzie , jako organowi właściwemu w sprawie ujawnienia w rejestrze. Z akt administracyjnych wynika, że zawiadomienie wraz z aktami sprawy wpłynęło do Wojewody w dniu (...) grudnia 2013 r. Wojewoda pismem z (...) stycznia 2014 r. poinformował skarżącego, że decyzja Kierownika Urzędu Rejonowego z 12 lutego 1992 r. określa majątek S. i W. S. pozostawiony w związku z wojną, ale nie określa wysokości rekompensaty. Z tych przyczyn nie jest możliwe jej ujawnienie w rejestrze ponieważ nie określono wartości nieruchomości wchodzących w skład majątku. Skarżącego poinformowano, że w celu otrzymania rekompensaty winien doprecyzować wniosek, podając właścicieli pozostawionego mienia w taki sposób, że należałoby go traktować jako wniosek o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, a nie jako niemożliwy do uwzględnienia wniosek o ujawnienie decyzji w rejestrze. W piśmie z (...) marca 2017 r. Wojewoda ponownie poinformował skarżącego o braku możliwości uwzględnienia zgłoszonego żądania z uwagi na fakt, że decyzja Kierownika Urzędu Rejonowego w nie określa wysokości rekompensaty oraz o konieczności modyfikacji zgłoszonego żądania, celem wydania decyzji potwierdzającej prawo skarżącego do rekompensaty.