Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.), Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2019 r. sprawy ze skargi A.T. na akt Prezydenta Miasta J. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przyznania wynagrodzenia za czynności kuratorskie w postępowaniu administracyjnym 1) uchyla zaskarżony akt, 2) zasądza od Prezydenta Miasta J. na rzecz skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnianie
Pismem z dnia [...] r. A.T. (dalej także: strona skarżąca) złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na odmowę przyznania jej wynagrodzenia za sprawowanie funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu M.B., w sprawie o wymeldowanie go z pobytu stałego przy ulicy [...] w J., wyrażoną aktem z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej ppsa). Jednocześnie wskazując, że skarżonemu aktowi zarzuca naruszenie przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a to:
1) przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 13 listopada 2013 r. (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 1476 ze zm., dalej: rozporządzenie MS) w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej, poprzez ich niezastosowanie w niniejszej sprawie w sytuacji, gdy istniejąca luka prawna w postaci braku aktu prawnego określającego wysokość wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie administracyjnej powinna zostać przez organ wypełniona poprzez odpowiednie zastosowanie wspomnianego rozporządzenia, co znajduje poparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego, i wyraża konstytucyjną zasadę państwa prawa (art. 2 Konstytucji RP) urzeczywistniającą zasadę sprawiedliwości społecznej;
2) art. 263 § 2 w zw. z art. 34 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm., dalej: Kpa) w zw. z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że brak jest podstaw do przyznania skarżącej wynagrodzenia za sprawowanie funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu M.B. w sprawie o wymeldowanie z pobytu stałego przy ulicy [...] w J., podczas gdy skarżąca została ustanowiona kuratorem dla nieznanego z miejsca pobytu M.B. postanowieniem Sądu Rejonowego w J. z [...] r. (sygn. [...]) i za wykonane w toku postępowania w przedmiotowej sprawie czynności przysługuje jej wynagrodzenie, które stanowi koszt postępowania bezpośrednio związany z rozstrzygnięciem sprawy, a jego nieprzyznanie stoi w sprzeczności z konstytucyjną zasadą RP jako państwa prawa poprzez uznanie, że czynności kuratora ustanowionego na podstawie art. 34 § 1 k.p.a. powinno pełnić się w ramach bezinteresownej działalności społecznej;
3) art. 7, 8, 9, 11 i 77 § 1 Kpa poprzez wydanie skarżonego aktu z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 ppsa bez uzasadnienia stanowiska organu, co stanowi naruszenie zasady prawdy obiektywnej i pogłębiania zaufania uczestnika postępowania do władzy publicznej, a także uniemożliwia stronie postępowania zrozumienie przesłanek, którymi kierował się organ przy załatwianiu przedmiotowej sprawy.