Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jużków (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik Sędzia WSA Małgorzata Herman po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 15 lipca 2020 r. sprawy ze skargi A.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego 1. oddala skargę; 2. przyznać adwokatowi P.S. kwotę 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.
Zaskarżoną decyzją z [...] r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach, po rozpatrzeniu odwołania A. F. (dalej: strona, skarżący), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z [...] r. nr [...], którą odmówiono skarżącemu przyznania dodatku mieszkaniowego z racji przekroczenia kryterium dochodowego. Jako podstawę prawną jej wydania organ wskazał m.in. art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 2056, w skrócie kpa), art. 7 ust. 6 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (tj. Dz. U. z 2017 r., poz.180, dalej udm), i rozporządzenia Rady Ministrów z 28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz. U. nr 156, po. 1817, dalej rozporządzenie).
Decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.
22 maja 2019 r. skarżący złożył wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego. We wniosku stwierdził, że zajmuje lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 42,40m2 przy czym łączna powierzchnia pokoi i kuchni wynosi 26,60m2; prowadzi 1-osobowe gospodarstwo domowe ale obecnie przebywa w zakładzie karnym; za 3 miesiące (od lutego do kwietnia 2019 r.) osiągnął dochód w kwocie 6 446,16 zł, a po odjęciu składki na ubezpieczenie społeczne 5 717,60 zł, co daje kwotę 1 905,87 zł miesięcznie (175% najniższej emerytury wynosi 1 925 zł). Zajmowany lokal nie jest wyposażony w centralne ogrzewanie, instalację gazową i centralnie dostarczaną ciepłą wodę. Wydatki na mieszkanie potwierdzone przez zarządcę wyniosły 104,84 zł a na powierzchnię normatywną 190,17 zł, łącznie z ryczałtem z tytułu braku centralnego ogrzewania (88,46 zł), z tytułu braku centralnie dostarczanej cieplej wody (10,11 zł) a z tytułu braku instalacji gazowej (5,06 zł). Natomiast kwota wydatków na mieszkanie obciążająca wnioskodawcę stanowi 20% dochodu gospodarstwa z 1 905,87zł, co daje kwotę 381,17 zł.
Ponieważ dodatek mieszkaniowy obliczany jest jako różnica pomiędzy wydatkami na mieszkanie, a 20% średniego miesięcznego dochodu rodziny, tj. 190,17 zł - 381,17 zł = minus 191,00 zł. Obliczona kwota dodatku mieszkaniowego jest więc niższa niż 22 zł, tj. 2% najniższej emerytury.
W konsekwencji Prezydenta Miasta P. decyzją z [...] r. odmówił przyznania skarżącemu wnioskowanego dodatku mieszkaniowego.
Skarżąca wniósł od tej decyzji odwołanie podnosząc, że jego rzeczywiste dochody są niższe niż wskazuje organ. Przykładowo w czerwcu 2019 r. otrzymał 183 zł wynagrodzenia. Podkreślił, że nieprzyznanie mu dodatku może skutkować utratą mieszkania.
Organ I instancji nie znalazł podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 132 kpa i przekazał sprawę organowi odwoławczemu, który po ponownym rozpatrzeniu sprawy nie znalazł podstaw faktycznych i prawnych do jej zmiany lub wyeliminowania z obrotu prawnego.
SKO wskazało, że zasady przyznawania dodatków mieszkaniowych uregulowane są w ustawie z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych oraz wydanym na jego podstawie rozporządzeniu wykonawczym. Jednocześnie SKO ustalenia faktyczne organu I instancji przyjęło za własne. Skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, zamieszkując w lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej 42,40 m2, a powierzchnia normatywna dla tego typu gospodarstwa wynosi 35,00 m2 (art. 5 ust. 1 pkt 1 udm). Dochód skarżącego wykazany we wniosku 200 zł nie zgadzał się z zestawieniem zarobków sporządzonym przez Zakład Karny w S., gdzie skarżący aktualnie przebywał. Wynikało z niego, że w okresie trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku (22.05) wyniósł 6443,12 zł, co po odjęciu składki na ZUS daje stanowi 1905,87 zł na miesiąc. SKO dochód ten uznało za prawidłowy, gdyż przedstawione rozliczenie dochodu, które istotnie wskazuje na pozostawienie w dyspozycji skarżącego miesięcznie tylko kwoty ok. 200 zł (w lutym 221,17, w marcu 209,91 i w kwietniu 233,451 zł) nie dowodzi wadliwości wyliczeń. Dochód netto to nie to samo co kwota do dyspozycji.