Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Maria Wieczorek, Sędzia NSA Marek Zalewski, Protokolant Asystent sędziego Joanna Hołda, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 14 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi M.S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze Służby Celnej oddala skargę.
Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...], po ponownym rozpoznaniu sprawy zakończonej decyzją nr [...] z dnia [...] w sprawie zwolnienia ze służby, na podstawie przepisu art. 138 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w związku z przepisem art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2004 r., Nr 156, poz. 1641 ze zm.), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu tej decyzji organ administracji publicznej podniósł, że decyzją Dyrektora Izby Celnej nr [...] z dnia [...] M. S. został zwolniony ze służby celnej w Izbie Celnej - Urząd Celny, na podstawie przepisu art. 25 ust. 1 pkt 8b powołanej ustawy o Służbie Celnej w związku z tym, że Sąd Rejonowy w J., II Wydział Karny postanowieniem z dnia [...] ([...]) zastosował wobec M. S. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres trzech miesięcy, tj. od dnia [...] czerwca 2006 r. do dnia [...] września 2006 r.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy M. S. wniósł o rozpoznanie sprawy po zbadaniu przez Sąd wszystkich okoliczności i po wydaniu wyroku, stwierdzając, że zastosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania związane jest ze służbą w Izbie Celnej, czyli przed przeniesieniem do pełnienia służby w Izbie Celnej i nie bez wpływu na relacje wydarzeń z tamtego okresu miał proces alokacji w którym, ze względu na fakt pełnienia przez skarżącego funkcji Przewodniczącego ZZPAC, brał on czynny udział.
2Dyrektor Izby Celnej ustosunkowując się do powyższych zarzutów podniósł, że zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 8b ustawy o Służbie Celnej "funkcjonariusza celnego zwalnia się ze służby w wypadku tymczasowego aresztowania". Przepis ten ma charakter obligatoryjny i nie zależy od uznania Dyrektora Izby Celnej. Z tego względu przy podejmowaniu decyzji o zwolnieniu funkcjonariusza celnego ze służby, w stosunku do którego zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, Dyrektor nie może kierować się względami, na które powoływał się we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący. Zdaniem organu administracji, istotny w tej sytuacji jest fakt tymczasowego aresztowania, który stanowi w tym wypadku podstawową i jedyną przesłankę zwolnienia funkcjonariusza celnego ze służby. Tym bardziej, że zastosowany środek zapobiegawczy związany był z popełnieniem przestępstwa z przepisu art. 223 § 3 w związku z art. 12 Kodeksu karnego, w związku z wykonywanymi przez skarżącego obowiązkami służbowymi.
Dyrektor Izby Celnej dodał, że okoliczność pozostawiania w Służbie Celnej funkcjonariusza, w stosunku do którego zastosowano tymczasowe aresztowanie w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa związanego z wykonywaniem obowiązków służbowych, wpływałoby negatywnie na wizerunek administracji celnej i morale pozostałych w służbie funkcjonariuszy.
Ustosunkowując się do wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy po zbadaniu przez sąd powszechny wszystkich okoliczności i wydaniu wyroku, Dyrektor Izby Celnej powołał się na regulacje ustawy o Służbie Celnej, które przewidują rozwiązania prawne w zakresie przywrócenia funkcjonariusza celnego zwolnionego ze służby na podstawie przepisu art. 25 ust. 1 pkt 8b ustawy o Służbie Celnej.