Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędzia WSA Stanisław Nitecki (spr.) Protokolant st. sekretarz sądowy Agnieszka Janecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi Gminy L. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie określenia wykazu komunalnych lokali socjalnych oddala skargę.
Rada Miejska w L. uchwałą z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie określenia wykazu komunalnych lokali socjalnych, wydaną na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 22 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.), wydzieliła z zasobu mieszkaniowego gminy część lokali, które przeznaczyła na wynajem jako lokale socjalne.
Wojewoda [...] rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] r. Nr [...] wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w L. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie określenia wykazu komunalnych lokali socjalnych. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ ten stwierdził, że przywołane w podstawie prawnej kwestionowanej uchwały przepisy nie mogą stanowić podstawy prawnej jej wydania. Z treści art. 22 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego nie wynika, aby czynność wydzielenia takich lokali wymagała uchwały rady gminy, a gdy taka forma działania organu jest wymagana ustawa wyraźnie o tym stanowi, przykładem takiej regulacji jest art. 20 ust. 3. Stanowisko takie znalazło swoje odzwierciedlenie w wyrokach wojewódzkich sądów administracyjnych. W dalszej części uzasadnienia zaznaczono, że w przypadku wyodrębnienia lokali socjalnych nie ma zastosowania art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, ponieważ w tym zakresie pierwszeństwo posiada art. 11 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który kształtuje zasadę, w myśl której z zastrzeżeniem wyjątków ustawowych, to do organu wykonawczego należy gospodarowanie nieruchomościami. Tym samym skoro ustawodawca nie zastrzegł czynności wydzielenia lokali socjalnych z zasobu mieszkaniowego gminy do właściwości organu stanowiącego gminy, to rada nie jest upoważniona do działania w tej sprawie. Dla umocnienia przyjętej argumentacji organ nadzoru przywołał obszerne fragmenty wyroku tutejszego Sądu z dnia 20 czerwca 2008 r. sygn. akt II SA/Gl 307/08. W konkluzji organ nadzoru stwierdził, że przedmiotowa uchwała wydana została bez podstawy prawnej, a tym samym rażąco narusza prawo.
Skargę na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniosła gmina L. reprezentowana przez pełnomocnika radcę prawnego A. P. W skardze tej zaskarżono powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze w całości i zarzucono mu niezgodność z prawem, polegającą na tym, że rada gminy nie może wydzielić z zasobu mieszkaniowego gminy części lokali i przeznaczyć na wynajem jako lokale socjalne, w sytuacji gdy analiza art. 22 o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, prowadzi do wniosku przeciwnego w relacji do podstaw przywołanych w rozstrzygnięciu nadzorczym. W motywach skargi gmina przedstawiła wpierw dotychczasowy przebieg postępowania oraz argumentację przywołaną przez organ nadzoru wraz z orzeczeniami sądów administracyjnych. W dalszej części skargi zakwestionowano przyjętą linię orzeczniczą, a w szczególności zwrócono uwagę na fakt, że ustawa o ochronie praw lokatorów jest aktem później wydanym niż ustawa o gospodarce nieruchomościami i z tego powodu postanowień zamieszczonych w art. 11 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie można łączyć z art. 22 ustawy o ochronie praw lokatorów. Podniesiono, że regulacje prawne zamieszczone w ustawie o samorządzie gminnym i w ustawie o gospodarce nieruchomościami są w sposób nieuzasadniony interpretowane rozszerzająco, co w sposób nieuprawniony może doprowadzić do przypisania w tej materii kompetencji wójta. Następnie dokonano ustalenia, że określenie które lokale przeznacza się na wynajem na lokale socjalne nie należy do zadań z zakresu gospodarki nieruchomościami wymienianych w art. 23 i 25 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Konsekwencją takiego uznania, jest to, że przedmiotowe wydzielenie nie może zostać zaliczone do czynności organu wykonawczego gminy. Nadto zwrócono uwagę na fakt, iż skoro zasobu mieszkaniowego gminy nie można utożsamiać z pojęciem mienia komunalnego, to brak jest wystarczających podstaw do przyjęcia, że wójt jest organem kompetentnym w zakresie wydzielania z mieszkaniowego zasobu gminy lokali socjalnych. Podkreślono w skardze, że art. 22 ustawy o ochronie praw lokatorów nie wskazuje, który organ jest uprawniony do wydzielenia lokali socjalnych. Zwrócono również uwagę na fakt, że usytuowanie art. 22 wyżej wymienionej ustawy w rozdziale 3 pod nazwą "Mieszkaniowy zasób gminy", wyraźnie przesądza, iż wszystkie kompetencje w tym zakresie przypisane zostały radzie gminy, a materią wykonawczą mogło by być jedynie wynajmowanie już uprzednio wydzielonych z zasobu lokali socjalnych. Konkludując rozważania w powyższym zakresie skarżąca gmina uznała, że skoro ustawy nie powierzają uprawnienia innym organom, to w świetle art. 18 ustawy o samorządzie gminnym należy ono do kompetencji rady. W dalszej części skargi przywołano stanowiska prezentowane w doktrynie zbieżne są z tymi, które zostały wykorzystane w zakwestionowanej uchwale. W podsumowaniu swoich rozważań skarżąca gmina zasygnalizowała, że w okresie wcześniejszym w analogiczny sposób regulowała te zagadnienia i nie były one kwestionowane przez organ nadzoru, zatem w działaniu skarżącego nie było elementu pozwalającego na przypisanie mu naruszenia art. 7 Konstytucji RP, jak również nie zostały wyczerpane przesłanki naruszenia prawa, o których stanowi art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.