Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Teresa Zyglewska, Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka (spr.), sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi G. Sp. z o.o. na decyzję Ministra Transportu , Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] sierpnia 2013 r., znak: [...], w sprawie umorzenia w całości postępowania dotyczącego wydania pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich dla przedsięwzięcia pn. "[...]".
W uzasadnieniu decyzji Minister podał, że w dniu 11 lutego 2013 r. inwestor - G. Sp. z o.o., złożył do Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wniosek o wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich, o którym mowa w art. 23 ustawy z 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej, dla przedsięwzięcia pn. "[...]". W toku prowadzonego postępowania organ ustalił, że podane we wniosku współrzędne geograficzne przedsięwzięcia pokrywają się ze współrzędnymi geograficznymi wskazanymi przez innego inwestora we wcześniej złożonym wniosku, dlatego na podstawie 105 § 1 K.p.a. umorzył postępowania w całości, stwierdzając, że nadał błędnie bieg sprawie z wniosku G. sp. z o.o.
Odnosząc się do zarzutów podniesionych we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Minister wskazał, że zarzut dotyczący naruszenia art. 27b ust. 3 ustawy z 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, iż niedopuszczalne jest wydanie pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp i urządzeń w polskich obszarach morskich na rzecz kilku wnioskodawców nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem zgodnie z przywołanym przepisem, m.in. pozwolenie, o którym mowa w art. 23 ustawy daje podmiotowi w nim wymienionemu prawo korzystania z polskiego obszaru morskiego do celów określonych w pozwoleniu, a prawa wynikające z pozwolenia nie mogą być przenoszone na inne podmioty. Organ podał, że inwestor - G. Sp. z o.o. - zawarł w swoim wniosku z dnia 11 lutego 2013 r. o wydanie pozwolenia dla przedsięwzięcia współrzędne geograficzne, za pomocą których została określona lokalizacja przedsięwzięcia. Współrzędne te pokrywały się jednak ze współrzędnymi geograficznymi wskazanymi przez innego inwestora we wcześniej złożonym wniosku z dnia 12 grudnia 2011 r. o wydanie pozwolenia dla innego przedsięwzięcia, co oznaczało, że obie inwestycje byłyby realizowane na tym samym obszarze morskim. Jednocześnie Minister podkreślił, że w stosunku do drugiego inwestora wydana została decyzja i toczy się jeszcze postępowanie przed organem.
W ocenie Ministra z brzmienia przepisów art. 27b ust. 3 ustawy nie można wywnioskować, że w odniesieniu do tego samego akwenu mogą być składane kolejne wnioski o wydanie pozwolenia. Powyższe przewiduje jedynie art. 27 d ust. 1 ustawy i to z zachowaniem 60-dniowego terminu. Obszar wskazany przez inwestora we wniosku ma charakter rezerwacyjny, bowiem pozwolenie daje mu możliwość korzystania z obszaru w sposób w nim wskazany. Co więcej, na tak wczesnym etapie przedinwestycyjnym, przed wykonaniem badań środowiskowych, uzyskania uzgodnień i pozwoleń zgodnie z polskim prawem, żaden z inwestorów, którzy otrzymali pozwolenia, nie będzie w stanie określić dokładnej lokalizacji przedsięwzięcia. W ocenie Ministra stoi to w sprzeczności z istnieniem na wielkopowierzchniowym akwenie kilku inwestorów.