|Sygn. akt IV SA/Wr 306/16 | | , , [pic], , WYROK, , W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, , , Dnia 8 września 2016 r., , , Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, w składzie następującym:, Przewodniczący, , Sędzia NSA Julia Szczygielska (spr.), , Sędziowie, Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędzia WSA Lidia Serwiniowska, , , Protokolant, starszy asystent sędziego Krzysztof Caliński, , , po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 8 września 2016 r., sprawy ze skargi Gminy Miejskiej Kamienna Góra, na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego, z dnia 4 maja 2016 r. nr NK-N.4131.46.4.2016.MC, w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr XVII/105/16 Rady Miasta Kamienna Góra z dnia 31 marca 2016 r. w sprawie określenia, wysokości oraz szczegółowych warunków i trybu przyznawania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie się, , oddala skargę w całości., , ,
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 4 maja 2016r., Nr NK-N.4131. 46.4.2016.MC, wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016r., poz.446 ze zm.) - Wojewoda Dolnośląski stwierdził nieważność uchwały Nr XVII/105/16 Rady Miasta Kamienna Góra z dnia 31 marca 2016r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych warunków i trybu przyznawania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie, stwierdzając, że uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem art.43 ust. 10 i art. 14 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2015r., poz.163 ze zm.) w związku z art. 63 k.p.a..
Organ nadzoru wskazał, że w § 5 przedmiotowej uchwały Rada postanowiła, iż "Wysokość zasiłku ustala się maksymalnie do kwoty odpowiadającej 5-krotności kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, określonego w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej".
Powyższa regulacja - w ocenie organu nadzoru, nie może zostać uznana za określenie wysokości zasiłku celowego. Rada podejmując przedmiotową uchwałę zobowiązana była bowiem do określenia konkretnej, a nie maksymalnej wysokości zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie. Wysokość ta powinna w uchwale zostać ustalona w sposób precyzyjny, tymczasem Rada Miasta Kamienna Góra określiła jedynie jej górną granicę (maksymalnie do kwoty odpowiadającej 5-krotności kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, określonego w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej). Organ podkreślił, że norma kompetencyjna wyrażona w art. 43 ust. 10 ustawy wyznacza wprost organowi stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego zakres spraw podlegających obligatoryjnemu unormowaniu w treści przedmiotowej uchwały. Z treści tej normy kompetencyjnej oraz użytego przez prawodawcę sformułowania, że rada gminy, w drodze uchwały, określa wysokość oraz szczegółowe warunki i tryb przyznawania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie, wynika, że zapisy uchwały dotyczące zasiłku muszą odpowiadać sensu stricto zakresowi delegacji ustawowej. Rada powinna więc zawrzeć w uchwale wszystkie elementy wymienione w art. 43 ust. 10 ustawy. Zatem Rada w przedmiotowej uchwale powinna była określić w sposób precyzyjny i niebudzący wątpliwości wysokość zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie. Analiza natomiast treści kwestionowanej uchwały pod kątem realizacji wymogów, o których mowa w w/w przepisie ustawy pozwala stwierdzić, że uchwała ta nie spełnia wymogów w nim przewidzianych.
Równocześnie Wojewoda wskazał, że organy władzy publicznej zobowiązane są na podstawie art. 7 Konstytucji RP do działania na podstawie i w granicach prawa. Tym samym, nieokreślenie w uchwale wysokości zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie, gdy taki wymóg ustawodawca nałożył na organ stanowiący w normie kompetencyjnej, powoduje, że przedmiotowa uchwała narusza w sposób istotny art. 43 ust. 10 ustawy o pomocy społecznej, poprzez brak pełnej realizacji kompetencji ustawowej. Tu organ pomocniczo odwołał się do przepisu § 119 ust. 1 w zw. z § 143 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U z 2016 r. poz. 283), zgodnie z którym na podstawie jednego upoważnienia ustawowego wydaje się jeden akt prawa miejscowego, który wyczerpująco reguluje sprawy przekazane do unormowania w tym upoważnieniu. Każdorazowe niekompletne wypełnienie kompetencji do podejmowania uchwał stanowiących akty prawa miejscowego, a tym samym naruszenie tej kompetencji powinno być - zdaniem organu, traktowane jako istotne naruszenie prawa, skutkujące nieważnością uchwały. Stąd mając na uwadze powyższe, zasadnym jest stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w całości z powodu istotnego naruszenia art. 43 ust.10 ustawy o pomocy społecznej w związku z art. 7 Konstytucji RP.