Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Anita Wielopolska (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 listopada 2018 r. sprawy ze skargi M. B. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju w przedmiocie rozpozna wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy 1. umarza postępowanie w zakresie zobowiązania Ministra Inwestycji i Rozwoju do rozpatrzenia wniosku M. B. z dnia 26 października 2012 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2012 r. nr [...]; 2. stwierdza, że Minister Inwestycji i Rozwoju dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania w zakresie rozpatrzenia wniosku, o którym mowa w pkt. 1 wyroku; 3. stwierdza, ze przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 4. przyznaje od Ministra Inwestycji i Rozwoju na rzecz skarżącej M. B. sumę pieniężną w wysokości 2.000 (dwa tysiące) złotych; 5. zasądza od Ministra Inwestycji i Rozwoju na rzecz skarżącej M. B. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W piśmie z dnia [...] maja 2018 r., które wpłynęło do organu w dniu [...] maja 2018 roku M. B. M. -S., działająca poprzez pełnomocnika adwokata R. D. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Ministra Inwestycji i Rozwoju w sprawie o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] października 2012 roku, nr [...], odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji wydanej przez Odwoławczą Komisję Wywłaszczeniową przy Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z dnia [...] listopada 1953 r. Nr ow. [...] (dalej jako "Decyzja nr 2"); orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w L. z dnia [...] czerwca 1953 r. Nr [...] (dalej jako "Decyzja nr 1") w przedmiocie przyznania odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości położonej przy ul. M. M. [...] (obecnie przy ul. W.), o powierzchni 4 226 m2, Nr hip. B. [...] (dalej jako "Nieruchomość").
Skarżąca, na podstawie art. 149 § 1 pkt 1) p.p.s.a. wniosła o: zobowiązanie organu do wydania decyzji rozstrzygającej sprawę w terminie 2 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku kończącego postępowanie w niniejszej sprawie; na podstawie art. 149 § 1 pkt 3) p.p.s.a. oraz art. 149 § la p.p.s.a., wniosła także o stwierdzenie, że organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania z rażącym naruszeniem prawa.
Nadto, na podstawie art. 149 § 1 b p.p.s.a. oraz art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. wniosła również o stwierdzenie nieważności Decyzji nr 1 oraz Decyzji nr 2 jako wydanych z rażącym naruszeniem art. 5 dekretu z dnia 26.04.1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych (t.j. Dz.U. z 1950 r., Nr 53, poz. 489,); art. 4 ust. 1 ww dekretu w zw. z § 5 ust. 1 pkt d Zarządzenia Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 17 listopada 1949 r. wydanego na podstawie art. 7 ust. 3 ww Dekretu (M.P. z 1949 r., Nr 89, poz. 1084), art. 7 ust. 1, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 2 pkt c) ww dekretu.
Jednocześnie wniosła o przyznanie na jej rzecz od organu kosztów postępowania (w tym także kosztu opłaty skarbowej od złożenia dokumentu pełnomocnictwa w wysokości 17 zł).
W uzasadnieniu skargi wskazała, iż pismem z dnia [...] października 2012 r. wystąpiła o ponowne rozpatrzenie sprawy, w której została wydana przez Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzja z dnia [...] października 2012 r., znak [...]. Zawiadomieniem z dnia [...] listopada 2012 r., (w trybie art. 36 § 2 k.p.a.), skarżąca została poinformowana, że załatwienie sprawy nastąpi do dnia [...] lutego 2013 r. Jednakże do dnia wniesienia przedmiotowej skargi do sądu nie zostały przez MInistra podjęte żadne czynności zmierzające do zakończenia sprawy. Stan sprawy nie uzasadnia również tak długiego oczekiwania na rozpoznanie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. To z kolei, zdaniem skarżącej uzasadnia konkluzję, że w sprawie doszło do przewlekłości postępowania o charakterze rażącym.