uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Urzędu Skarbowego (...).
W orzecznictwie sądowym utrwalił się pogląd, że nie każda nierzetelność lub niezgodność z wymogami uzasadnia pominięcie dowodu z księgi, a tylko taka, która uzasadnia szacunek podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.
Dostrzega więc orzecznictwo sądowe potrzebę wynikowej oceny stopnia nierzetelności czy nieprawidłowości księgi pod tym kątem, czy powoduje to realne zagrożenie dla interesu skarbu państwa. Brak jest przesłanek do tego, aby podobnych kryteriów oceny nie stosować wobec pojęcia nierzetelności księgi w rozumieniu par. 7 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203/.
Założenie, że podatek nie jest karą, a jest natomiast należnym państwu świadczeniem pieniężnym /art. 2 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych/, nie oznacza zbędności oceny zamiaru podatnika prowadzącego księgę niezgodnie ze stanem faktycznym lub wymaganiami.
M.in. przyjęto w orzecznictwie, że zamiar podatnika obliczony na ukrycie części zdarzeń gospodarczych, nie może korzystać z ochrony. Również w sytuacjach wątpliwych co do tego czy nierzetelność w ogóle ma miejsce ocena zamiaru podatnika jest pożądana. W danym wypadku organy obu instancji nie ustaliły, aby skarżący zamierzali ukryć rozmiary swej działalności. Do kontroli wszak przedłożyli nie tylko nieprawidłowo prowadzoną księgę, ale także inne urządzenia księgowe, odzwierciedlające w pełni rozmiary ich działalności. W oparciu o nie, a nie o szacunek, obliczono przewidywane podatki i dokonano określonego kwotowego zabezpieczenia majątkowego. Istotne jest, że skarżący świadomi byli niezgodności sposobu prowadzenia księgi w świetle nadrukowanych na jej okładkach objaśnień /rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1988 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - Dz.U. nr 44 poz. 350 ze zm./, ale też przekonani byli, że wykryli sposób łatwiejszy, a nie mający wpływu na rezultat podatkowy.