Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Józefczyk AWSA Jolanta Ewa Wojtyna Sędzia WSA Robert Sawuła /spr./ Protokolant: ref.staż. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. i A. K. na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...].09.2003 r. Nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutów do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. Stwierdza nieważność przedmiotowej uchwały. 2. Określa, że zaskarżona uchwała nie może być wykonana do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku. 3. Zasądza od Rady Miasta [...] na rzecz skarżących kwotę 250 zł /dwieście pięćdziesiąt/ tytułem zwrotu kosztów sądowych.
SA/Rz 1683/03
Uzasadnienie
T. i A. K. wnieśli skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Rzeszowie na uchwałę Rady Miasta [...] Nr [...] z dn. [...].09.2003r. w sprawie rozstrzygnięcia zarzutów wniesionych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta K. - [...] ul. Z. Uchwale postawiono zarzut istotnego naruszenia przepisów ustawy z dn.7.07.1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 15 z 1999r., poz.139 ze zm., zwana dalej uzp) oraz art.32 i 64 Konstytucji RP, wnosząc o uchylenie uchwały i przekazanie sprawy Radzie Miasta do ponownego rozpatrzenia.
Skarżący generalnie kwestionują projektowane poszerzenie ul. Z., zaznaczonej w czasie tzw. II wyłożenia projektu jako kontur 15 KG, a czasie III wyłożenia jako 18 KZ. Część działki o nr ewid. 1730/2 przewiduje się pod poszerzenie drogi, nie uwzględniając dotychczasowego stanu zagospodarowania działki, maksymalnie obciążając poszerzeniem ul. Z. mieszkańców jednej jej strony. Skarżący negatywnie oceniają takie działania Rady, które w skutkach uniemożliwiać mają zamieszkiwanie we własnym budynku mieszkalnym. Podano, iż skarżący zakupili działkę 1730/2 w 1991r. i uzyskali na nią pozwolenie na budowę, lokalizując dom w odległości 17 m od krawędzi jezdni istniejącej ul. Z. Obecny projekt poszerzenia tej drogi skarżący oceniają jako jednostronny i naruszający zasadą zrównoważonego rozwoju (art.1 uzp) oraz nie uwzględniający istniejących uwarunkowań związanych z zagospodarowaniem działki (art.6 uzp). Wskazują, że organy Miasta winny współdziałać i planować poszerzenie drogi wespół z organami Gminy C. Planowane zlokalizowanie poszerzonej drogi w odległości ok.4-5 m od domu mieszkalnego, uwzględniając jej funkcje jako drogi głównej, spowoduje nadmierne uciążliwości. Przywołując wyrok NSA OZ w Rzeszowie z dn.29.05.2002r. SA/Rz 135/02, w którym stwierdzono nieważność uchwały Rady Miasta odrzucającej zarzut skarżących do projektu planu, stwierdzono iż nowy projekt nie różni się od poprzedniego i nie wzięto pod uwagę składanych propozycji co do innego przebiegu drogi. Ponowiono zarzut naruszenia art.32 i 64 Konstytucji RP oraz przywołano zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa, wywodzącą się z kodeksu postępowania administracyjnego, uznając że nie przestrzegano jej w niniejszym postępowaniu.
Rada Miasta wniosła o oddalenie skargi podnosząc, że nie zakwestionował jej organ nadzoru, a następnie szczegółowo ustosunkowano się do zarzutów przywołanych w skardze. Zdaniem Rady art.6 uzp odnosi się jedynie do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania, nie ma natomiast zastosowania do fragmentu terenu czy pojedynczej działki, zaś w procesie sporządzania projektu planu stwierdzono zgodność projektu z polityką przestrzenną gminy. W ustaleniach MPO miasta w czasie wydawania pozwolenia na budowę domu mieszkalnego dla skarżących obowiązywało ustalenie odnoszące się do ulicy oznaczonej konturem 09Z 2/1, dla której przewidywano parametry szerokości w liniach rozgraniczających 30 m a zalecana linia zabudowy wynosiła 15 m. W projekcie utrzymuje się taki sam przebieg drogi, z tym tylko że wobec większego natężenia ruchu dla nowo wyznaczonych budynków przyjęto linię zabudowy na 25 m od istniejącej krawędzi jezdni. Linia ta ma nie naruszać funkcji i utrzymania już istniejących budynków. Stwierdzono dalej, że projekt planu dopuszcza zmianę funkcji z mieszkaniowej na usługową lub magazynową dla budynków mieszkalnych znajdujących się między linią zabudowy, a linią rozgraniczającą drogi 18 KZ. Droga ta ma szerokość jezdni 6 m, a planowane poszerzenie do 7 m jezdni nie będzie kolidować z istniejącym budynkiem na działce skarżących. Rada Miasta nie zgodziła się z twierdzeniem, jakoby naruszono art.1 uzp, wskazując iż jej rolą było także odniesienie się do racjonalnych zasad obsługi komunikacyjnej terenów objętych projektem planu, zaś z mocy art.33 uzp ustalenia takie kształtują także sposób wykonywania prawa własności. Podniesiono, powołując się na zaopiniowanie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy C., że mieszkańcy obu stron ul. Z. mają być jednakowo obciążeni poszerzeniem tej drogi. Co do propozycji innego przebiegu drogi, to jej zlokalizowanie mieszkańcy proponowali na terenie gminy C., gdzie gmina ta zaprojektowała tereny budownictwa mieszkaniowego (MPZP "[...]"), a brak było zgodnych uchwał gmin o przystąpieniu do sporządzenia wspólnego planu zagospodarowania przestrzennego. Odwołując się do zarzutu naruszenia art.32 i 64 Konstytucji RP strona przeciwna wskazuje, że jej zdaniem nie są to trafne zarzuty. Przyznając, iż Konstytucja RP jest "najwyższą Kartą praw i obowiązków obywatelskich, świadectwem niezawisłości i suwerenności państwa Polskiego" Rada Miasta uważa, że w procesie planowania przestrzennego obowiązują przepisy szczególne, a to ustawa z 7.07.1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazując na art.36 uzp uznano, że właściciel nieruchomości ma stosowne roszczenia względem gminy, w razie określonych skutków, jakie wywoła uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego, do czasu zaś realizacji inwestycji drogowej teren może być wykorzystywany dotychczasowo. W konkluzji podtrzymano wniosek o oddalenie skargi.