Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak, Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska (spr.), Sędzia WSA - Michał Sowiński, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 29 kwietnia 2020 r. sprawy ze skargi Gminy Miasta R. na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie uznania skargi na bezczynność za niezasadną oddala skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej przez Gminę Miejską R. (dalej: Skarżący, Strona, Gmina) jest postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] lipca 2019 r., znak [...], którym utrzymał w mocy postanowienie Wojewody P. z dnia [...] sierpnia 2017 r., znak [...], uznające za niezasadną skargę Gminy R. na bezczynność Starosty R. w przedmiocie żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązku pieniężnego wynikającego z decyzji Starosty R. z dnia [...] marca 2014 r., znak [...] o zwrocie nieruchomości.
Zaskarżone rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Starosta R. decyzją z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami:
- zobowiązał w pkt II wyżej wskazanych do zwrotu, w odpowiednich częściach, Gminie Miasto R. odszkodowania za zwróconą nieruchomość w kwocie 4.946,00 zł.
Biuro Gospodarki Mieniem Miasta R. wystąpiło do Starosty R. pismem z dnia [...]marca 2017 r. znak [...] o wszczęcie postępowania egzekucyjnego wobec K. K., M. K. i I. K związku z nieuiszczeniem przez ww. zobowiązanych na rzecz Gminy Miasto R. odszkodowania za zwróconą nieruchomość.
Po rozpatrzeniu wniosku Starosta R. postanowieniem z dnia [...]kwietnia 2017 r. nr [...] - działając na podstawie art. 61 a Kodeksu postępowania administracyjnego - odmówił wszczęcia postępowania egzekucyjnego wobec K. K., M. K. i I. K.. W uzasadnieniu podniesiono, iż w sprawie powinien mieć zastosowanie art. 162 § 1 pkt 2 k.p.a, ze względu na to, że zobowiązani nie spełnili warunku wynikającego z art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami tj. nie zwrócili odszkodowania za zwróconą nieruchomość. Na to postanowienie Starosty R. w zakreślonym terminie nie zostało złożone zażalenie, wobec czego stało się ono ostateczne z dniem 4 maja 2017 r.
Gmina Miasto R. w dniu [...] czerwca 2017 r. składa u Wojewody P. dwa podania: pierwszy to wniosek o stwierdzenie nieważności postanowienia Starosty R. z dnia [...] kwietnia 2017 r. wskazując, iż Starosta R. jako wierzyciel nie ma podstawy prawnej do wydania takiego postanowienia. Wierzyciel sam nie wszczyna żadnego postępowania, wystawienie tytułu wykonawczego nie jest poprzedzone żadnym postępowaniem rozpoznawczym. Tym samym postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania egzekucyjnego wydane przez wierzyciela jest pozbawione podstawy prawnej.
Drugie pismo to skarga Gminy Miasto R. na bezczynność Starosty R. odnośnie żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązku pieniężnego wynikającego z decyzji Starosty R. z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] o zwrocie nieruchomości.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2017 r., znak:[...] Wojewoda P. skargę Gminy R. na bezczynność Starosty R. w przedmiocie żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązku pieniężnego wynikającego z decyzji Starosty R. z dnia [..] marca 2014 r., znak [...] o zwrocie nieruchomości za niezasadną. Zdaniem organu w przedmiotowej sprawie nie doszło do bezczynności wobec tego, iż wniosek Dyrektora [...] Miasta R. został rozpatrzony, a postanowienie, które zakończyło postępowanie posiada walor ostateczności.