Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Sylwester Marciniak po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia I.P. - D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Rz 46/12 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi I. P. - D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 1 grudnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za październik 2005 r. postanawia: oddalić zażalenie
1. Postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. akt I SA/Rz 46/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie po rozpoznaniu wniosku I.P. - D. (dalej: "skarżąca") o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie z jej skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia 1 grudnia 2011 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za październik 2005 r., oddalił wniosek.
2. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienie sąd I instancji, biorąc pod uwagę stan faktyczny sprawy wskazał, że brak było przesłanek przyznania prawa pomocy skarżącej w zakresie określonym w przepisie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: "P.p.s.a."), a poniesienie ciężaru opłat sądowych w rozmiarze wynikającym z akt wszystkich spraw, w których skarżąca wnosiła skargę (łącznie cztery skargi, w których wpisy sumując wynoszą: 1 416,00 zł ) jest możliwe bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Ocena taka wynikała z analizy dokumentów przedłożonych w postępowaniu przez sądem I instancji przede wszystkim z analizy dokumentów prowadzonej przez męża skarżącej działalności gospodarczej oraz wyciągów z rachunków bankowych i rachunków kart kredytowych. Sąd I instancji ustalił, że mąż skarżącej utrzymujący rodzinę, prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych Według zeznania rocznego PIT-28 jego przychody wynosiły odpowiednio 223 980,30 zł, a kwota należnego ryczałtu - 4 534 zł, za 2011 r. odpowiednio: 251 939,36 zł i 5 301 zł. Sąd I instancji wskazał, że z analizy deklaracji VAT-7K za 2011 r. dla tego podatku wynika, że nabycie towarów i usług wynosiło: 60 631 zł, 56 090 zł, 67 310 zł, 54 040 zł. W ocenie sądu I instancji zadeklarowana kwota dochodów pokrywa wyszczególnione we wniosku stałe wydatki rodziny. Sąd I instancji zaznaczył również, że na ocenę sytuacji majątkowej skarżącej w warunkach obowiązku uiszczenia kosztów sądowych od wniesionych skarg, nie miał wpływu fakt, że wnioskodawczyni jest zobowiązana regulować raty kredytu zaciągniętego na zakup samochodu, gdyż tego rodzaju wydatki nie są koniecznymi dla utrzymania siebie i rodziny, o których owa w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. i nie było powodów do dawania im pierwszeństwa wobec ustawowego obowiązku ponoszenia kosztów sądowych. W ocenie sądu I instancji nie była też możliwa weryfikacja oświadczonej we wniosku kwoty dochodów. Możliwa byłaby on w sytuacji, gdyby nadesłano remanent towarów handlowych. Natomiast ocena zgromadzonych dokumentów bankowych potwierdza, że sytuacja skarżącej nie stanowi przeszkody w partycypowaniu w kosztach niniejszego postępowania sądowego. Natomiast suma sald końcowych na rachunku używanym w działalności gospodarczej, nie mogła zostać uwzględniona jako miarodajna i świadcząca, że sytuacja skarżącej i jej rodziny mieści się w hipotezie art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Z analizy wskazanego rachunku, będącego najistotniejszym w sprawie, poza wpłatami kwot podatków do urzędu skarbowego i opłatami na ubezpieczenie społeczne i zakupami paliwa i prowizją, brak jest uwidocznionych kwot pieniężnych związanych z innymi kosztami prowadzonej działalności. Sąd I instancji zważył, że argumentacja skarżącej o braku środków pieniężnych nie znajduje również uzasadnienia w konfrontacji z wyciągami na rachunkach posiadanych kart kredytowych, a w świetle powyższego nie do obrony okazał się argument skarżącej o braku środków pieniężnych na uiszczanie opłat sądowych w związku z prowadzonym sporem. Z przedstawionych okoliczności wynikało, że skarżąca jest osobą niepracującą, ale nie powołuje się ani na status osoby bezrobotnej bezskutecznie poszukującej pracy, ani nie odwołuje się do sytuacji nadzwyczajnych, wykluczających możliwość podjęcia pracy zarobkowej. Biorąc powyższe pod uwagę sąd I instancji wywnioskował, że sytuacja materialna rodziny skarżącej pozwala na niepodejmowanie przez nią zarobkowania, a to nie pozostawało obojętne dla sprawy o udzielenia zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych związanych z powadzonym postępowaniem.