Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R.K., A.K., M.K. i I.B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1538/10 o odrzuceniu skargi A.K., M.K. i I.B. w sprawie ze skargi powyższych oraz R.K. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP postanawia: 1. odrzucić skargę kasacyjną, 2. zwrócić na rzecz skarżących kwotę 100 (sto) zł, tytułem uiszczonego wpisu sądowego, z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie
R.K., A.K., M.K. i I.B. wystąpili ze skargą na decyzję Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP. Skarga ta wniesiona została przez radcę prawnego, który wezwany został - zarządzeniem z dnia 2 sierpnia 2010 r. - do złożenia, w terminie siedmiu dni, pełnomocnictwa do działania w imieniu skarżących. Wezwanie to powróciło do Sądu z adnotacją, iż adresat wyprowadził się z podanego adresu, w związku z czym podjęte zostały czynności zmierzające do ustalenia aktualnego adresu zamieszkania autora skargi. Pismem z dnia 23 września 2010 r. R.K. wskazał aktualny adres swojego pełnomocnika, na który skierowano ponowione wezwanie do przedstawienia właściwego pełnomocnictwa, zakreślając siedmiodniowy termin na dokonanie tej czynności. W zakreślonym terminie przedłożono jedynie pełnomocnictwo do działania w imieniu R.K., zaś w stosunku do pozostałych skarżących działający w ich imieniu radca prawny poprosił o przedłużenie terminu z uwagi na trudności z uzyskaniem odpowiednich dokumentów. Pełnomocnictwa do reprezentowania pozostałych skarżących przedłożone zostały pismem z dnia 23 października 2010 r.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie powyższe okoliczności wskazywały na konieczność odrzucenia skargi A.K., M.K. i I.B. z uwagi na nieuzupełnienie braków formalnych wniesionego środka zaskarżenia w terminie. Sąd podkreślił, iż wezwanie do przedstawienia pełnomocnictwa do działania w imieniu skarżących doręczona została radcy prawnemu w dniu 13 października 2010 r., jednakże w zakreślonym siedmiodniowym terminie wezwanie to zostało wykonane jedynie częściowo. W pozostałym zakresie wezwaniu zadośćuczyniono już po upływie wyznaczonego terminu. Sąd podkreślił przy tym, iż siedmiodniowy termin, wynikający z art. 49 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako "P.p.s.a.", jest terminem ustawowym i jego zmiana (skrócenie lub wydłużenie) jest niemożliwa. Prośba o przedłużenie terminu do przedłożenia pełnomocnictw nie mogła być także potraktowana jako wniosek o przywrócenie terminu, bowiem wniesione było ono w toku otwartego jeszcze terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. Wojewódzki Sąd Administracyjny, mając na uwadze powyższe, odrzucił więc skargę A.K., M.K. i I.B. na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a.
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wnieśli R.K., A.K., M.K. i I.B., prawidłowo reprezentowani, domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i objęciem postępowaniem wszystkich skarżących. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor podkreślił, iż uchybienie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi powstało nie z winy skarżących, a ponadto - wprawdzie po upływie zakreślonego terminu - w sprawie przedstawione zostały pełnomocnictwa udzielone radcy prawnemu, do działania w imieniu wszystkich skarżących, a zatem zadośćuczyniono wezwaniu Sądu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: