Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędziowie NSA Marek Stojanowski NSA Anna Lech (spr.) Protokolant Małgorzata Mierzejewska po rozpoznaniu w dniu 15 września 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Z. P. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] sierpnia 2003 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności orzeczeń lekarskich Rejonowych Wojskowych Komisji Lekarskich postanawia odrzucić skargę
Przewodniczący Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2003 r. odmówił stwierdzenia nieważności orzeczeń lekarskich:
1. Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w K. nr [...] z dnia [...].04.1985 r.;
2. Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w K. nr [...] z dnia [...].12.1985 r.;
3. Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w S. nr [...] z dnia [...].07.1988 r.;
4. Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w K.nr [...] z dnia [...].09.1990 r.
W uzasadnieniu podał, że w dniu [...].10.1998 r. wpłynął wniosek Z. P. o stwierdzenie nieważności powołanych wyżej orzeczeń z powodu wydania ich bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa. Jednocześnie Z. P. domagał się zmiany rozpoznań lekarskich zawartych w tych orzeczeniach, zgodnie z którymi cierpi on na zespół paranoiczny, osobowość paranoiczną i przewlekłą reakcję pieniaczą, a także przywrócenia jego zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz zakończenia postępowania orzeczniczego poprzez wydanie orzeczeń w trybie odwoławczym.
Orzeczenie Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w K. nr [...] z dnia [...].04.1985 r. w sprawie zdolności do zawodowej służby wojskowej zostało wydane na skierowanie dowódcy jednostki wojskowej, w której służył skarżący, w oparciu o instrukcję zdrowia nr [...] o ocenie zdolności fizycznej i psychicznej do zawodowej służby wojskowej.
Orzeczenia Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w K. nr [...] z dnia [...].12.1985 r. i nr [...] z dnia [...].09.1990 r. oraz Rejonowej Wojskowej Komisji Lekarskiej w S. nr [...] z dnia [...].07.1988 r. w sprawie ustalenia inwalidztwa i jego związku ze służbą wojskową zapadły w oparciu o art. 18 i 54 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16.12.1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 1983 r. Nr 29, poz. 139 ze zm.) na skierowanie właściwych organów emerytalnych, to jest szefów wojewódzkich sztabów wojskowych, zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16.01.1973 r. w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych i ich rodzin oraz wypłaty świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia (Dz.U. Nr 3, poz. 24 ze zm.).
Orzeczenie nr [...] z dnia [...].09.1990 r. wydano na skierowanie szefa wojskowego biura emerytalnego, zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 12.04.1990 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie ustalenia prawa do zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych i ich rodzin oraz wypłaty świadczeń pieniężnych z tytułu tego zaopatrzenia (Dz.U. Nr 31, poz. 186).
Wszystkie orzeczenia, których stwierdzenia nieważności domaga się Z. P. zostały wydane przez organy uprawnione do orzekania, to jest właściwe wojskowe komisje lekarskie, w odpowiednim trybie, na skierowanie uprawnionych organów oraz w oparciu o obowiązujące wówczas przepisy prawa. Zarzut rażącego naruszenia przepisów prawa, jak również wydania orzeczeń bez podstawy prawnej należy więc uznać za całkowicie uzasadniony.
Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] sierpnia 2003 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Przewodniczącego Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej i stwierdził, że organ odwoławczy nie dopatrzył się naruszenia przez organ pierwszej instancji przywołanych przez skarżącego przepisów i zasad zawartych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz, że nie sposób odnieść się w sposób merytoryczny do odwołania, gdyż w istocie stanowi ono zbiór nie znajdujących żądnego pokrycia w faktach, obraźliwych zarzutów pod adresem organu pierwszej instancji.