Dnia 7 maja 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Irena Wesołowska, , , po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. postanawia odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] określającą W. i A. B. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2000.
Jak wynika z akt sprawy decyzja Dyrektora Izby Skarbowej, wraz z pouczeniem o terminie i sposobie zaskarżenia została doręczona skarżącej w trybie art. 150 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w dniu 29 grudnia 2006 r.
W dniu 22 lutego 2007 r. pełnomocnik skarżącej nadał w urzędzie pocztowym pismo zawierające skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - zwanej w dalszej części "P.p.s.a.", skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.
Z kolei przepis art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a. stanowi, że sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia.
Sąd odrzuca skargę postanowieniem. Odrzucenie skargi może nastąpić na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 3 P.p.s.a.).
Jak wynika z przedłożonych Sądowi akt sprawy zaskarżona decyzja Dyrektora Izby Skarbowej została doręczona skarżącej, w trybie art. 150 Ordynacji podatkowej, w dniu 29 grudnia 2006 r., a zatem ustawowy termin do wniesienia skargi do Sądu upływał w dniu 29 stycznia 2007 r.
Zgodnie z przepisami art. 150 Ordynacji podatkowej w przypadku pisma doręczanego drogą pocztową, w razie niemożności jego doręczenia bezpośrednio osobie fizycznej (np. nie zastanie adresata w miejscu zamieszkania) lub za pośrednictwem pełnoletniego domownika, sąsiada lub dozorcy, poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej, zawiadamiając adresata dwukrotnie o pozostawieniu pisma w tej placówce. W takim przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia wskazanego okresu, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.
Podkreślić w tym miejscu należy, że w przypadku tzw. doręczenia zastępczego decyzji termin do wniesienia skargi liczy się od dnia następującego po dniu uznania decyzji za doręczoną zgodnie z art. 150 Ordynacji podatkowej, nie zaś od daty późniejszego odbioru takiej decyzji. Upływ terminu przechowywania przesyłki listowej poleconej przez pocztę rodzi w dniu tego upływu skutek doręczenia i nie może już tego zmienić nawet fakt późniejszego - faktycznego doręczenia (wydania) decyzji (jej kserokopii czy też oryginału) stronie postępowania. (por. wyrok WSA w warszawie z dnia 12 grudnia 2005 r. sygn. akt III SA/Wa 1073/05 -LEX nr 189815).
W związku z tym uznać należało, że składając w dniu 22 lutego 2007 r. w urzędzie pocztowym pismo zawierające skargę, pełnomocnik skarżącej uczynił to po upływie ustawowego terminu.
Na marginesie należy dodać, że skarga została wniesiona także i po upływie 30 dni od dnia faktycznego doręczenia decyzji skarżącej, które miało miejsce w dniu 12 stycznia 2007 r., wskazanym przez pełnomocnika skarżącej jako data doręczenia decyzji.
Mając na względzie przedstawione powyżej okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 P.p.s.a., odrzucił skargę.