Starszy referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Gabriel Radecki po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. R. na uchwałę Rady Miasta G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości tej opłaty w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej p o s t a n a w i a przyznać radcy prawnemu K. L. od Skarbu Państwa wynagrodzenie w kwocie [...]zł (słownie: [...] złotych dwadzieścia groszy, w tym podatek od towarów i usług w kwocie [...]zł) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem z dnia 7 stycznia 2016 r., sygn. akt I SO/Gl 10/15 referendarz sądowy przyznał skarżącemu prawo pomocy, ustanawiając mu radcę prawnego, którym następnie wyznaczona została radca prawny K. L.
Pełnomocnik ten najpierw w dniu 15 marca 2016 r. zapoznał się z aktami sprawy (zapisek urzędowy, k. 19), a następnie w pismem z dnia 23 marca 2016 r. przedstawił stanowisko w sprawie, wnosząc o "zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych" i już po odrzuceniu skargi postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2016 r. przedstawił kopie dokumentów, zapewne otrzymane od skarżącego.
Mając powyższe na względzie, zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Wedle przepisu przejściowego zawartego w § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1805) w rozpatrywanym zakresie należy zatem sięgnąć do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490, dalej powoływanego jako rozporządzenie).
Stosownie do § 15 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, wskazanych rozdziałach 3-4 rozporządzenia. W § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia, znajdującym się w jego rozdziale 4, określono stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnym w pierwszej instancji, na którym to etapie zakończyło się postępowanie w niniejszej sprawie. Pełnomocnikowi należy zaś przyznać związane z tym wynagrodzenie. Został on bowiem ustanowiony po wniesieniu skargi, którą odrzucono z powodu niezachowania trybu obowiązującego w tym zakresie, a zatem z przyczyn niezależnych od niego. Ponadto dokonał tych czynności, jakie wchodziły w rachubę w postępowaniu zakończonym bez przeprowadzenia rozprawy, tj. zapoznał się z aktami sprawy, podjął korespondencję oraz z pewnością skontaktował się ze skarżącym, pozyskując od niego nadesłane później dokumenty.
W myśl § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnym w pierwszej instancji w sprawach innych niż wymienione dwóch wcześniejszych jednostkach redakcyjnych wynosi
240 zł. Sprawa objęta wnioskiem zalicza się właśnie do tej kategorii. Jej przedmiot stanowi bowiem uchwała rady gminy, natomiast w § 14 ust. 2 pkt 1 lit a i b mowa o sprawach, których przedmiotem jest odpowiednio należność pieniężna (lit. a), czyli kwestia ustalenia lub określenia wysokości takiej należności, oraz skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego (lit. b).
W świetle § 2 ust. 3 rozporządzenia przyznane wynagrodzenie (opłatę) trzeba podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, tj. o 23% (55,20 zł).
Wobec powyższego na podstawie art. 250 § 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i z uwzględnieniem § 2 ust. 3, § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c i § 15 pkt 1 rozporządzenia oraz z § 22 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu orzeczono jak w sentencji.