Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2008r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego postanawia: zasądzić od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;
Wyrokiem z dnia 7 maja 2008r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną przez H. G. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] nr [...], zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz stwierdził, że decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.
W tym samym w dniu tj. 7 maja 2008r. wpłynął do Sądu, nadany w placówce pocztowej w B. w dniu 2 maja 2008r. wniosek strony skarżącej o zwrot kosztów, na które składają się kwota [...] zł- koszty sądowe, [...] zł- koszty porady prawnej u radcy prawnego, [...] zł- koszt dojazdu samochodem na rozprawę oraz kwota [...] zł- równowartość roboczodniówki utraconej w wyniku dojazdu na rozprawę. Przedmiotowy wniosek wpłynął do Wydziału I tut. Sądu tj. wydziału, w którym zarejestrowana jest niniejsza sprawa o godzinie 14.30 (jak wynika z adnotacji na pieczęci umieszczonej na tymże wniosku), rozprawa z kolei zakończyła się o godzinie 14.00.
Z powyższego wynika, iż z treścią rzeczonego wniosku Sąd zapoznał się już po zamknięciu rozprawy przeprowadzonej w niniejszej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej w skrócie ppsa, w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność albo dopuścił się bezczynności zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Dalej w myśl art. 209 ppsa, wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204, a także strona traci uprawnienie do żądania zwrotu kosztów, jeżeli najpóźniej przez zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie zgłosi wniosku o przyznanie należnych kosztów (art. 210 § 1 ppsa).
Nadto zgodnie z dyspozycją art. 205 § 1 ppsa do niezbędnych kosztów postępowania prowadzonego przez stronę osobiście lub przez pełnomocnika, k-óry nie jest adwokatem lub radcą prawnym, zalicza się poniesione przez stronę koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu strony lub jej pełnomocnika oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Suma kosztów przejazdu i równowartość utraconego zarobku nie może przekraczać wynagrodzenia jednego adwokata lub radcy prawnego. Z kolei w myśl § 3 art. 205 ppsa, zasady ustalania wysokości przysługujących stronie należności, o których mowa w § 1 i 2 oraz tryb przyznawania i sposób wypłacania tych należności określają przepisy odrębne. Owe odrębne przepisy stanowi m. in. dekret z dnia 26 października 1950r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445 ze zm.), zgodnie z treścią którego w przypadku, gdy obowiązujące przepisy przewidują przyznanie stronie należności z tytułu jej udziału w postępowaniu sądowym należności te przyznaje się stronie w wysokości przewidzianej dla świadków (art. 14 dekretu). Wynagrodzenie za utracony zarobek przyznaje się świadkowi w wysokości udowodnionej przeciętnego jego dziennego zarobku, jednak nie wyżej niż [...] zł dziennie (art. 2 ust. 2 dekretu), natomiast za koszty podróży uznaje się koszty przejazdu środkiem transportu masowego (koleją autobusem itp.) w klasie najniższej, w braku zaś takiego środka- koszty przejazdu najtańszym z dostępnych środków lokomocji (art. 4 ust. 1 dekretu).
Mając na uwadze treść wyżej cytowanych przepisów prawa, a także w związku ze spełnieniem przez stronę warunku koniecznego do przyznania jej należnych kosztów, należało je zasądzić na jej rzecz w wysokości wskazanej w sentencji przedmiotowego orzeczenia.
Rzeczona kwota stanowi z kolei sumę: równowartości utraconego przez stronę zarobku wskutek stawiennictwa w Sądzie w wysokości [...] zł oraz koszt przejazdu do Sądu w wysokości [...] zł (cena biletu środkiem transportu masowego- koleją w klasie najniższej na trasie J.- G.- J.).
Odnosząc się do wniosku strony o zasądzenie kwoty w wysokości [...] zł za koszt porady u radcy prawnego, uznać należy, iż koszt ten nie stanowi niezbędnych kosztów postępowania, o których mowa w art. 205 § 1 ppsa. Wymieniony w tymże przepisie katalog ma charakter wyczerpujący, nie może być zatem rozszerzony na inne wydatki. Konsultacja prawna nie wchodzi zatem w skład kosztów, które podlegają zwrotowi.
Dlatego też, kierując się wskazanymi na wstępie okolicznościami sprawy oraz działając na podstawie powyższych przepisów orzeczono jak w sentencji.