Starszy referendarz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Gabriel Radecki po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. D. na decyzję uchwałę Rady Miasta C. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie stawek opłaty towarowej w 2015 r. w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie wynagrodzenia tytułem nieopłaconej pomocy prawnej p o s t a n a w i a przyznać radcy prawnemu A. Z. od Skarbu Państwa wynagrodzenie w kwocie 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy, w tym podatek od towarów i usług w kwocie 55,20 zł) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Postanowieniem z dnia 23 września 2015 r. starszy referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy, ustanawiając jej radcę prawnego, którym następnie wyznaczona została radca prawny A Z.
Pełnomocnik ten najpierw w dniu 17 listopada 2015 r. zapoznał się z aktami sprawy (zapisek urzędowy, k. 49), a następnie stawił się na rozprawie, na której złożył stosowne wyjaśnienia i wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu, oświadczając, że koszty te nie zostały opłacone ani w całości, ani w części. Złożył również wniosek o doręczenie odpisu wyroku wydanego na tej rozprawie wraz z uzasadnieniem.
Mając powyższe na względzie, zważono, co następuje:
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W związku z przepisem przejściowym zawartym w § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.
w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804) w rozpatrywanym zakresie należy zatem sięgnąć do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490, dalej powoływanego jako rozporządzenie).
Stosownie do § 15 pkt 1 rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, wskazanych rozdziałach 3-4 rozporządzenia. W § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia, znajdującym się w jego rozdziale 4, określono stawki minimalne w postępowaniu przed sądami administracyjnym w pierwszej instancji, na której postępowanie w niniejszej sprawie zostało prawomocnie zakończone.
W myśl § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia stawka minimalna w postępowaniu przed sądami administracyjnym w pierwszej instancji w sprawach innych niż wymienione dwóch wcześniejszych jednostkach redakcyjnych wynoszą 240 zł. Sprawa objęta wnioskiem zalicza się właśnie do tej kategorii. Jej przedmiot stanowi bowiem skarga na uchwałę objęta wpisem stałym, natomiast w § 14 ust. 2 pkt 1 lit a i b mowa jest o sprawach, których przedmiot stanowią odpowiednio należność pieniężna (lit. a), czyli kwestia ustalenia lub określenia wysokości takiej należności, oraz skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego (lit. b).
W świetle § 2 ust. 3 rozporządzenia przyznane wynagrodzenie (opłatę) trzeba podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, tj. o 23% (55,20 zł).
Wobec powyższego na podstawie art. 250 § 1 w związku z art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i z uwzględnieniem § 2 ust. 3, § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c i § 15 pkt 1 rozporządzenia w związku z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych orzeczono jak w sentencji.