Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2002
Sentencja

sygn. akt I SA/Kr 1127/08 Kraków, dnia 29 maja 2009 roku POSTANOWIENIE Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogusław Wolas Sędziowie: Sędzia WSA Grażyna Firek (spr.) Sędzia WSA Piotr Głowacki po rozpoznaniu w dniu 29 maja 2009 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. B. i R. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 23 czerwca 2008 roku, znak [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2002 postanawia: I. oddalić wniosek skarżących o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie M. Z., E. M., J. W., U. Z., A. Z., S.G. oraz asesorów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie M. C. i A. J., II. umorzyć postępowanie w zakresie wniosku o wyłączenie sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego J. M. oraz G. J..

Uzasadnienie strona 1/2

Niniejsza sprawa została wszczęta wskutek skargi K. B. i R. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 23 czerwca 2008 roku, znak [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2002. Pismem z dnia [...] grudnia 2008 roku, uzupełnionym następnie pismem z dnia [...] lutego 2009 roku, skarżący wnieśli o wyłączenie: sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego J. M. oraz G. J., sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie M. Z., E. M., J. W., U. Z, A. Z., S. G. oraz asesorów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie M. C. i A. J.. W uzasadnieniu wniosku podnieśli między innymi, że sędziowie powinni być sprawiedliwi i miłosierni, a tymczasem niektórzy z wymienionych sędziów już wcześniej osądzali tego rodzaju spór, część z nich może być byłymi pracownikami izb skarbowych i ich osąd sprawy może być osądem sprawy własnej z poprzedniego miejsca pracy. Zdaniem skarżących, sędziowie ci mają już wyrobiony pogląd co do niniejszej sprawy, ponadto zaś może zachodzić przypadek korupcji koleżeńskiej, polegającej na tym, że byli pracownicy izb skarbowych nie dają równych szans podatnikowi. K. B. i R. B. odnieśli się także do spraw, w których orzekali sędziowie, objęci wnioskiem, wskazując, że przyjęli oni odmienną interpretację przepisów niż skarżący.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. - oznaczanej dalej jako p.p.s.a.), sąd wyłącza sędziego od udziału w sprawie na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Stosownie do art. 22 § 1 p.p.s.a., o wyłączeniu sędziego rozstrzyga sąd administracyjny, w którym sprawa się toczy.

W ocenie Sądu w składzie rozpoznającym przedmiotowy wniosek, w niniejszej sprawie przesłanki wyłączenia objętych nim sędziów nie zachodzą. Wskazane przez skarżących okoliczności, nawet jeżeli uznać je za uprawdopodobnione, w przeważającej mierze nie dają podstaw do stwierdzenia, iż istnieje podstawa wyłączenia, o jakiej mowa w art. 19 p.p.s.a., a zatem taka, która wywołuje uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziów i asesorów objętych wnioskiem.

W pierwszej kolejności podnieść należy, iż samo rozstrzygnięcie innych spraw, podjęte z udziałem sędziów, których wniosek dotyczy, w sposób niekorzystny dla wnioskodawców czy też ich zdaniem błędny, nie wystarcza do przyjęcia, by istniała uzasadniona wątpliwość co do bezstronności. Strony postępowania, a także jego uczestnicy, mogą kwestionować rozstrzygnięcia sądu poprzez środki zaskarżenia, wnosząc zażalenie bądź skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że samo przeświadczenie strony o prowadzeniu przez sędziego postępowania wadliwie i nieobiektywnie nie jest przesłanką wystarczającą do jego wyłączenia (tak Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 5 września 2008 roku, sygn. akt I OZ 665/08, Lex Omega nr 440113). Na istnienie okoliczności, o jakich mowa w art. 19 p.p.s.a., nie może też wskazywać to, że poszczególni sędziowie rozstrzygali już podobne sprawy, w tym sprawy dotyczące innych zobowiązań podatkowych skarżących. Nie sposób przyjąć, że obiektywny i bezstronny byłby wyłącznie taki sędzia, który ze sprawą danego rodzaju spotyka się po raz pierwszy i na rozstrzygnięcie istotnych dla niej zagadnień nie ma wyrobionego zdania.

Strona 1/2