Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia SO del Tomasz Smoleń po rozpoznaniu w dniu 3 września 2010r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P.B. o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] marca 2010r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych - postanawia - odmówić przywrócenia terminu
Zarządzeniem przewodniczącego wydziału z dnia 8 czerwca 2010r. skarżący P.B. został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi na opisaną w sentencji decyzję Dyrektora Izby Skarbowej . Wezwanie to przesłane zostało na adres skarżącego podany w skardze, jednakże pomimo dwukrotnego awizowania nie zostało przez niego odebrane w terminie. Wobec nie uzupełnienia braku fiskalnego, postanowieniem z dnia 12 lipca 2010r. Sąd odrzucił skargę.
Pismem z dnia 5 sierpnia 2010r. skarżący, uiściwszy uprzednio wymagany wpis, wniósł o przywrócenie mu uchybionego terminu, podając iż nie był w stanie odebrać skierowanego do niego wezwania, gdyż w czasie awizowania przesyłki przebywał w "trasie handlowej" związanej z wykonywaną przez niego działalnością handlową, zaś o fakcie uchybienia terminu do wniesienia wpisu dowiedział się dopiero z treści postanowienia o odrzuceniu skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu nie zasługuje na uwzględnienie.
Z brzmienia art. 86 § 1 oraz 87 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 513, poz. 1270 ze zm.- zwana dalej ustawą) wynika, ze Sąd, na wniosek strony, postanowi o przywróceniu terminu, jeżeli strona nie dokonała czynności w terminie bez swojej winy. Do pozytywnych zatem przesłanek przywrócenia terminu należą:
- wniesienie pisma z wnioskiem o przywrócenie terminu w terminie 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu;
- uprawdopodobnienie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu;
- dokonanie - równocześnie ze złożeniem wniosku - czynności, której nie dokonano w terminie.
Przepis powyższy, zbieżny jest z uregulowaniem obowiązującym w tym zakresie do dnia 31 grudnia 2003 roku, co pozwala nawiązać do wypracowanych i utrwalonych poglądów doktryny i judykatury w kwestii braku winy w uchybieniu terminu. Przyjmuje się zatem, iż uchybienie terminu jest niezawinione wówczas, gdy pomimo zachowania należytej staranności strona nie mogła w terminie dopełnić czynności procesowej. Przeszkody o których mowa muszą mieć zatem charakter zewnętrzny i obiektywny, a brak winy w uchybieniu terminu można uznać tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Brak winy nie zachodzi zatem w przypadku świadomego dopuszczenia się lekkiego choćby niedbalstwa.
W niniejszej sprawie należy stwierdzić, iż strona wykazała się brakiem staranności w prowadzeniu swoich spraw, co wyklucza brak winy z zaistniałym uchybieniu terminu.
Skarżący podał, iż specyfika działalności gospodarczej jaką prowadzi wymaga od niego częstych wyjazdów krajowych i zagranicznych, które zmuszony jest odbywać w celu pozyskania towaru oraz podtrzymania stosunków handlowych z klientami. Wynika z tego, iż podróże skarżącego mają regularny charakter, a wyjazd który uniemożliwił skarżącemu odebranie wezwania w przedmiotowej sprawie nie był spowodowany nagłymi czy też nieprzewidywalnymi okolicznościami, a wynikał z planowego działania. W tej sytuacji, nie zapewnienie sobie możliwości odbioru korespondencji czy to poprzez ustanowienie pełnomocnika do doręczeń, czy też podanie innego adresu do korespondencji, jawi się jako zwykłe niedbalstwo. Skoro skarżący często przebywał poza miejscem, które podał Sądowi jako adres, na który mają być kierowane pisma a przy tym nie ustanowił pełnomocnika do doręczeń, sam w istotny sposób ograniczył sobie możliwość doręczenia mu pisma. Nie można zatem przychylić się do stwierdzenia, iż uchybienie terminu w przedmiotowej sprawie nastąpiło na skutek okoliczności niezawinionych przez skarżącego, gdyż wskazane okoliczności dowodzą jego zaniedbania w prowadzeniu swoich spraw.
Wobec braku pozytywnych przesłanek przywrócenia terminu, na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji .