Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Sędzia WSA - Alicja Polańska po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. M. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Sz 397/12 w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 2010 r. p o s t a n a w i a: odmówić przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wyrokiem z dnia 14 listopada 2012 r. oddalił skargę M. M. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 2010 r.
Pismem z dnia 13 stycznia 2013 r. (data nadania: 14 stycznia 2013 r.) M. M. wniosła o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia ww. wyroku. Skarżąca podniosła, że nie była w stanie złożyć wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku, ponieważ nie otrzymała wezwania na rozprawę, na której rozpoznawana była jej sprawa, a tym samym nie wiedziała o wyznaczonym terminie i, co za tym idzie, o upływie terminu do wniesienia wniosku o pisemne uzasadnienie wyroku. Podkreśliła, że zarówno w październiku jak i w listopadzie w jej skrzynce pocztowej nie było żadnej korespondencji z Sądu, ani awiza pocztowego. Wskazała, że o wydanym wyroku dowiedziała się w dniu 8 stycznia 2013 r. z postanowienia inspektora kontroli skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej z dnia 4 stycznia 2013 r. o podjęciu zawieszonego dochodzenia p/ko niej osoby jako podejrzanej o popełnienie wykroczenia skarbowego z art. 56 § Kodeksu karnego skarbowego. Następnego dnia skontaktowała się telefonicznie z sekretariatem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, potwierdzając informację o oddaleniu jej skargi wyrokiem z dnia 14 listopada 2012 r. oraz o braku możliwości wniesienia skargi kasacyjnej od tego wyroku. Jak podkreśliła skarżąca, nie miała ona żadnego interesu w nieodebraniu awizowanej przesyłki, zwłaszcza w sytuacji, gdy sama wniosła skargę do Sądu i cały czas czynnie uczestniczyła w postępowaniu. Końcowo dodała, iż złożyła reklamację do Naczelnika Urzędu Pocztowego celem wyjaśnienia zaistniałej sytuacji.
Jednocześnie w piśmie opatrzonym tą samą datą, zwróciła się o sporządzenie na piśmie i doręczenie jej przedmiotowego wyroku wraz z uzasadnieniem.
W odpowiedzi na zarządzenie sądowe, Poczta Polska nadesłała kopię odpowiedzi udzielonej skarżącej na jej reklamację, w której stwierdzono, iż w dniu 8 października 2012 r. dokonano próby doręczenia przesyłki poleconej, będącej przedmiotem skargi. Z wyjaśnień listonosza wynikało, iż przesyłki nie doręczono z powodu nieobecności adresata, jak również innych osób uprawnionych do jej przyjęcia, wobec czego wystawił on zawiadomienie, które pozostawił w skrzynce oddawczej. Analogicznie listonosz postąpił w dniu 17 października 2012 r. Wskazano także, że rejon doręczeń obejmujący ulicę zamieszkałą przez skarżącą jest i był (również w październiku 2012 r.) obsługiwany przez tego samego zdyscyplinowanego listonosza, który obowiązki służbowe traktuje poważnie i z których wywiązuje się w sposób należyty oraz sumienny, jest osobą o wysokiej kulturze osobistej, na jego pracę do tej pory nie odnotowano żadnych zastrzeżeń. Jednocześnie wyjaśniono, że przy zarzutach dotyczących pracowników służby doręczeń, ustalenia oparte są na dokumentacji pocztowej oraz w znacznej mierze na oświadczeniach składanych przez tych pracowników, stąd na obecnym etapie nie ma obiektywnych możliwości jednoznacznego potwierdzenia, bądź wykluczenia, opisanej przez skarżącą sytuacji.