Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi L. sp. z o.o. z siedzibą w W. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 11 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 292/15 w sprawie ze skargi L. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2009 r. postanawia: 1) odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, 2) zwrócić z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na rzecz L. sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 200 zł (słownie: dwieście) złotych uiszczoną tytułem wpisu od skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
I. Postanowieniem z 11 maja 2015 r., sygn. I SA/Wr 292/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę L. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z 12 grudnia 2014 r. o nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2009 r. Jako podstawę prawną powołano art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Postanowienie jest dostępne (podobnie, jak inne cytowane w uzasadnieniu orzeczenia) na stronie internetowej orzeczenia.nsa.go.pl.
Od powyższego postanowienia Skarżąca wniosła skargę kasacyjną, zaskarżając to postanowienie w całości. Sformułowała także wniosek o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Warszawie, a także o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 6 listopada 2015 r., sygn. akt II FSK 2399/15 oddalił skargę kasacyjną Skarżącej.
Skarżąca wniosła skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia WSA we Wrocławiu z 11 maja 2015 r., sygn. I SA/Wr 292/15. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła m.in. naruszenie art. 65 § 1, art. 73 oraz art. 220 § 3 p.p.s.a. Zdaniem Skarżącej zaskarżone postanowienie jest niezgodne z art. 2, art. 45, art. 78 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
II. Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia WSA we Wrocławiu z 11 maja 2015 r., sygn. akt I SA/Wr 292/15 podlega odrzuceniu jako niespełniająca wymogu przewidzianego w art. 285a § 1 p.p.s.a.
Zgodnie z art. 285a § 1 p.p.s.a. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego przysługuje, gdy zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe. Wyjątek od tej zasady określono w art. 285a § 2 p.p.s.a., zgodnie z którym skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego w wyjątkowych przypadkach, jeżeli strony nie skorzystały z przysługujących im środków prawnych, ale tylko wówczas gdy niezgodność z prawem wynika z naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego lub konstytucyjnych wolności albo praw człowieka i obywatela, chyba że jest możliwa zmiana lub uchylenie orzeczenia w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych. W rozpoznawanej sprawie taki wyjątek nie zachodzi.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia i co do zasady przysługuje wyłącznie od tych orzeczeń wojewódzkiego sądu administracyjnego, których zmiana lub uchylenie nie było i nie jest możliwe w drodze innych przysługujących stronie środków prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrujący skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia podziela pogląd, zgodnie z którym oznacza to, że skarga taka nie jest dopuszczalna, jeżeli stronie przysługiwał środek odwoławczy i strona skorzystała z tego środka, gdyż w takim przypadku zmiana lub uchylenie orzeczenia było możliwe. Okoliczność, że środek odwoławczy nie został uwzględniony, nie może prowadzić do konstatacji, że zmiana lub uchylenie orzeczenia nie było w ogóle możliwe (vide m.in. postanowienia NSA: z dnia 22 sierpnia 2012 r., I ONP 6/12; z dnia 6 września 2012 r., I FNP 8/12; z dnia 25 października 2012 r., I FNP 4/12; z dnia 7 lutego 2014 r., I FNP 17/13; z dnia 31 stycznia 2018 r., I GNP 17/17; por. również M. Romańska, w: T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2011, s. 1054; J. Drachal, A. Wiktorowska, G. Rząsa, w: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, pod red. R. Hausera i M. Wierzbowskiego, Warszawa 2011, s. 917 i n.).