Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA Anna Dumas po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. Spółka z o. o. w G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 638/10 w sprawie ze skargi M. Spółka z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 6 maja 2010 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r. postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę M. Spółka z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 rok.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarga wniesiona przez M. Spółkę z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 6 maja 2010 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r. zawierała braki formalne. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 lipca 2010 r. pełnomocnik strony skarżącej został wezwany do usunięcia braków formalnych: złożenia dokumentu wskazującego umocowanie do wniesienia skargi i określającego sposób reprezentacji strony skarżącej w terminie 7 dni od otrzymania wezwania pod rygorem odrzucenia skargi. Pełnomocnik strony skarżącej odebrał wezwanie w dniu 14 lipca 2010 r. W zakreślonym terminie nie uzupełniono w sposób prawidłowy braków formalnych, złożono ponownie pełnomocnictwo nie zawierające umocowania do reprezentowania strony skarżącej przed sądem administracyjnym, nie złożono odpisu z KRS strony skarżącej wobec czego Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: P.p.s.a.) skargę odrzucił.
W skardze kasacyjnej, wywiedzionej na podstawie art. 174 P.p.s.a., autor skargi kasacyjnej zarzucił naruszenie prawa materialnego i przepisów postępowania poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 36 pkt 1 P.p.s.a., polegające na błędnej subsumcji stanu faktycznego pod normę prawną w postaci nieuznania umocowania pełnomocnika, wynikającego z dokumentu przesłanego w odpowiedzi na zarządzenie z dnia 9 lipca 2010 r., naruszenie przepisów postępowania art. 67 § 2 w zw. z art. 6 P.p.s.a., w wyniku którego strona skarżąca nie była w prawidłowy sposób zawiadamiana i pouczana o czynnościach procesowych oraz ich skutkach prawnych, wskutek czego uniemożliwiono stronie skarżącej zastosowanie się do pouczeń oraz uniknięcie skutków ich zaniedbań. Wskazując na powyższe zarzuty autor skargi kasacyjnej wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i rozpoznanie skargi oraz zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania. W uzasadnieniu podniesiono, że dokument pełnomocnictwa został przedłożony do akt sprawy w dniu 20 lipca 2010 r. W ocenie autora skargi kasacyjnej na mocy przedłożonego pełnomocnictwa strona skarżąca upoważniła doradcę podatkowego do reprezentowania i udzielania informacji związanych z prowadzona działalnością we wszystkich sprawach, postępowaniach podatkowych, administracyjnych i kontrolnych zgodnie z ustawą Ordynacja podatkowa i kpa. Wniesienie skargi do sądu administracyjnego w ocenie autora skargi kasacyjnej jest oczywistą konsekwencją decyzji organu zmierzającą do wydania decyzji prawomocnej, a Sąd pierwszej instancji błędnie zinterpretował treść udzielonego pełnomocnictwa. Przedłożone pełnomocnictwo jest pełnomocnictwem ogólnym i stałym. W ocenie autora skargi kasacyjnej Sąd pierwszej instancji naruszył art. 67 § 2 w zw. z art. 6 P.p.s.a. poprzez kierowanie korespondencji na adres pełnomocnika, którego pełnomocnictwo nie zostało uznane za prawidłowe.