Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA : Bogusław Dauter po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia. 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A. Sp. z o.o. w Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Gl 781/09 w zakresie przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 24 lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych postanawia: oddalić zażalenie.
1. Postanowieniem z 4 stycznia 2010 r., I SA/GI 781/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił A. Sp. z o.o. w Z. przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 24 lipca 2009 r., Nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z 31 sierpnia 2007 r., Nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.
2. Rozstrzygnięcie to zapadło w następującym, przyjętym przez sąd pierwszej instancji stanie faktycznym: postanowieniem z 23 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił wniesioną przez spółkę, skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z 24 lipca 2009 r. Nr [...], wskazując, iż przesyłkę poleconą adresowaną do skarżącej spółki, zawierającą wezwanie do uzupełnienia braku formalnego skargi poprzez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia, awizowano dwukrotnie w dniu 9 października 2009 r. oraz w dniu 19 października 2009 r., dalej wobec nie odebrania przesyłki w terminie urząd pocztowy dokonał jej zwrotu do sądu. W dniu 18 grudnia 2009 r. wpłynęło do sądu, nadane w urzędzie pocztowym w dniu 16 grudnia 2009 r. pismo, w którym skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi, podnosząc, iż uchybienie terminu do usunięcia braku formalnego skargi było niezależne od spółki, która w okresie awizowania korespondencji pozbawiona była fizycznego dostępu do zajmowanego lokalu, którym wcześniej władała na podstawie umowy najmu zawartej ze spółką H. w Z.. Jesienią 2008 r. wynajmujący wypowiedział skarżącej umowę najmu, przy czym nie domagał się wydania lokalu, gdyż strony podjęły pertraktacje ugodowe w przedmiocie spłaty zadłużenia. Spółka A. dokonała spłaty zadłużenia i w dalszym ciągu zajmowała lokal, strony nie podpisały jednak nowej umowy najmu. W październiku 2009 r. wynajmujący z bliżej nieznanych przyczyn, bez wcześniejszego uzgodnienia, dokonał wymiany zamków, odcinając tym samym skarżącą od pomieszczeń firmy i pozbawił ją możliwości odbioru korespondencji, w tym awiza informującego o złożeniu przesyłki zawierającej wezwanie sądu do usunięcia braku formalnego skargi. W związku z powyższym wskazano, iż fakt pozbawienia skarżącej do pomieszczeń uznać należy za okoliczność świadczącą o braku winy w niedochowaniu terminu. W grudniu 2009 r. spółka A. porozumiała się z wynajmującym, objęła w posiadanie sporny lokal i uzyskała dostęp do korespondencji. Na koniec skarżąca podała, iż 9 grudnia 2009 r. odebrała postanowienie sądu z 23 listopada 2009 r. i w tym też dniu dowiedziała się o uchybieniu terminu do uzupełniania braku skargi,
3. Uzasadniając podjęte rozstrzygniecie sąd pierwszej instancji powołując się na art. 86 § 1 oraz art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) wskazał, że przesłanka, warunkująca dopuszczalność przywrócenia uchybionego terminu, nie została spełniona. W ocenie sądu pierwszej instancji w przedmiotowej sprawie wskazana przez skarżącą okoliczność - pozbawienie spółki w okresie awizowania przesyłki poleconej zawierającej wezwanie sądu do uzupełnienia braku formalnego skargi, dostępu do zajmowanego lokalu - stanowiąca próbę uprawdopodobnienia braku jej winy w uchybieniu terminowi, nie może stanowić podstawy do przywrócenia terminu, albowiem nie świadczy o niemożliwości odbioru w wyżej wskazanym okresie, adresowanej do skarżącej spółki korespondencji, zwłaszcza poleconej. Dwukrotne zawiadomienie o odbiorze listu poleconego, doręczyciel pozostawił (jak wynika z pokwitowania odbioru) na drzwiach adresata, który z kolei miał możliwość jej odbioru przez okres kolejnych czternastu dni. Powyższe świadczy o niezachowaniu przez skarżącą spółkę należytej staranności, a co za tym idzie zawinionym uchybieniu przez nią terminowi, która pomimo braku dostępu do lokalu, w którym wykonywała swoje czynności, mogła podjąć jakiekolwiek działania w celu bieżącego odbioru kierowanej do niej korespondencji.