Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Sędzia NSA Teresa Porczyńska po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia P. sp. z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania sądowego zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 601/11 ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 17 lutego 2011 r. nr [...], [...], [...], [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych postanawia: 1. uchylić pkt III. zaskarżonego wyroku i w tym zakresie przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania. 2. zwrócić stronie skarżącej kwotę 100 zł (sto złotych) z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie tytułem nienależnie opłaconego wpisu od zażalenia.
Wyrokiem z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 601/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżone przez P. sp. z o.o. z siedzibą w K. decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 17 lutego 2011 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty z podatku od czynności cywilnoprawnych oraz poprzedzające je decyzje organu pierwszej instancji. Jednocześnie zasądził w pkt III. wyroku od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 1.828,00 zł.
Uzasadniając rozstrzygnięcie w zakresie zwrotu kosztów postępowania Sąd pierwszej instancji wskazał na treść art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., zgodnie z którym w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Co należy do nich zaliczyć określa natomiast art. 205 wyżej powołanej ustawy . Na tej podstawie WSA w Krakowie zasądził zwrot kosztów obejmujący wpis, wynagrodzenie pełnomocnika ustalone zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.) oraz opłatę od pełnomocnictwa.
Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem strona skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła zażalenie na postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W środku odwoławczym zarzucono naruszenie art. 200 i art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz niezgodność kwestionowanego rozstrzygnięcia z przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), dalej: rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości.
Wskazując na powyższe wniesiono o zmianę pkt III. wyroku poprzez zasądzenie od Dyrektora Izby Skarbowej w K. kosztów postępowania w kwocie 7.761 zł. Ponadto wniesiono o przyznanie kosztów postępowania wywołanego zażaleniem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, jednakże z przyczyn innych, niż wskazane w rozpoznawanym środku odwoławczym.
Przede wszystkim należy zauważyć, że zaskarżone postanowienie o kosztach postępowania zostało uzasadnione w sposób zbyt lakoniczny. Sąd pierwszej instancji wskazał bowiem na treść art. 200 oraz 205 p.p.s.a., a także na § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości stwierdzając, że na tej podstawie zasądzono zwrot kosztów obejmujący wpis, wynagrodzenie pełnomocnika oraz opłatę od pełnomocnictwa. Niewątpliwie to uzasadnienie nie spełnia wymogów określonych w art. 141 § 4 p.p.s.a. Wypełnienie przesłanek określonych w tej normie prawnej daje rękojmię, iż sąd administracyjny dołożył należytej staranności przy podejmowaniu zaskarżonego rozstrzygnięcia. Umożliwia ono również Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu ocenę zasadności przesłanek, na których oparto zaskarżone orzeczenie.
Tak oszczędne uzasadnienie rozstrzygnięcia w zakresie kosztów postępowania sądowego w istocie uniemożliwia kontrolę zaskarżonego postanowienia przez Naczelny Sąd Administracyjny. W szczególności z uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia nie wynika jaką Sąd pierwszej instancji przyjął wartość przedmiotu zaskarżenia i który z punktów § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości został zastosowany.
Należy dodać, że Sąd odwoławczy nie może się domyślać jakie jest stanowisko Sądu rozpoznającego sprawę w pierwszej instancji ani tym bardziej wyręczać ten Sąd uzasadniając rozstrzygnięcie w brakującym zakresie. Dlatego też w sytuacji, gdy uzasadnienie zaskarżonego postanowienia o kosztach postępowania, zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, nie spełnia wymogów określonych w art. 141 § 4 p.p.s.a., orzeczenie to uchyla się spod kontroli instancyjnej Naczelnego Sądu Administracyjnego, czyniąc niemożliwym ustosunkowanie się merytoryczne do zarzutów zawartych w zażaleniu.
Nie przesądzając o ostatecznym wyniku sprawy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia, działając na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a.
Na podstawie art. 225 w zw. z art. 227 § 1 i 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny zarządza zwrócić z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie kwotę 100 zł tytułem nienależnie opłaconego wpisu od zażalenia w przedmiocie kosztów sądowych.