Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia del. WSA Anna Dumas po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. Z. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 września 2009 r. sygn. akt I SA/Po 313/09 w zakresie wezwania do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w sprawie ze skargi J. Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 12 stycznia 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji postanawia oddalić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 28 września 2009 r., sygn. akt I SA/Po 313/09 Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wezwał J. Z. do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 100 zł za odpis orzeczenia (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 września 2009 r., sygn. akt I SA/Po 313/09) wraz z uzasadnieniem sporządzonym na skutek zgłoszonego żądania w sprawie ze skargi J. Z. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 12 stycznia 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonania decyzji. Jako podstawę prawną zarządzenia powołano art. 234 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: P.p.s.a.), a także § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. nr 221, poz. 2192, dalej: rozporządzenie).
W zażaleniu na powyższe zarządzenie skarżący podniósł, iż nie jest w stanie bez uszczerbku koniecznego dla siebie i rodziny ponieść kosztów postępowania z uwagi na trudną sytuację finansową. Skarżący wniósł o uchylenie zarządzenia, przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania i przyznanie pomocy w zakresie częściowym (zwolnienie od kosztów sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zaskarżone zarządzenie nie narusza prawa. Skarżący został prawidłowo wezwany do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 100 zł za odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem sporządzonym na skutek żądania skarżącego. Zgodnie z powołanym w zaskarżonym zarządzeniu art. 234 § 2 P.p.s.a opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Jeżeli opłata nie została uiszczona, przewodniczący zarządzi ściągnięcie jej od strony, która złożyła wniosek .
Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu prawidłowo określił wysokość opłaty kancelaryjnej. Stosownie do prawidłowo powołanego w zaskarżonym zarządzeniu § 2 rozporządzenia opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczony na skutek wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, zgłoszonego w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia orzeczenia albo doręczenia odpisu sentencji orzeczenia, pobiera się w kwocie 100 zł.
Z powyższych rozważań wynika, iż trudna sytuacja majątkowa strony nie ma znaczenia przy ustalaniu wysokości opłaty kancelaryjnej. Dlatego też argumenty podniesione przez skarżącego w zażaleniu nie mogą w żadnym wypadku spowodować uchylenia ani zmiany zaskarżonego zarządzenia. Podniesiony przez stronę argument, iż nie może bez uszczerbku koniecznego dla siebie i rodziny ponieść kosztów sądowych może stać się przedmiotem badania Sądu, o ile strona złoży na urzędowym formularzu wniosek o przyznanie jej prawa pomocy w zakresie częściowym polegającym na zwolnieniu strony z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Mając powyższe na uwadze, wobec stwierdzenia bezzasadności zażalenia, Naczelny Sąd Administracyjny - na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 P.p.s.a. - orzekł jak w sentencji