Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 21 września 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Bielsku - Białej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za usunięcie drzewa w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata z urzędu. postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy skarżący zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie fachowego pełnomocnika z urzędu. W druku podał, że zamieszkuje w budynku o pow. około 100 m2, a w skład jego majątku wchodzi również nieruchomość gruntowa o pow. 1,5 ha oraz samochód marki [...] z [...] r. Skarżący utrzymuje się ze świadczenia rentowego w wysokości 1050 zł oraz umowy zlecenia, dającej dochód rzędu 480 zł.
Ponieważ informacje podane w druku formularza okazały się niewystarczające dla rzetelnej oceny wniosku, a sam formularz częściowo nieczytelny, pismem z dnia 13 sierpnia 2018 r. wnioskodawca został zobowiązany do nadesłania szeregu dokumentów obrazujących jego sytuację materialną, m.in. dochody z działalności agroturystycznej o której wnioskodawca wspomniał we wniosku; wyciągów z rachunków bankowych; udokumentowania bieżących wydatków; kopii decyzji przyznającej świadczenia bezpośrednie do gruntów rolnych.
Wspomnianych dokumentów skarżący nie nadesłał, w korespondencji elektronicznej z dnia 23 sierpnia 2018 r. wskazując, że jest na zwolnieniu lekarskim i wyjeździe rekonwalescencyjnym, wskazując zarazem na okres pomiędzy 13 sierpnia a 13 września, w którym nie będzie w stanie udzielić odpowiedzi.
Do dnia dzisiejszego dokumentów jednakowoż nie nadesłano.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
Stosownie do art. 243 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a., stronie na jej wniosek może być przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 § 1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może zostać udzielone w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.). Należy przy tym wyraźnie podkreślić, że skorzystanie z tej formy prawa pomocy zostało przewidziane dla osób, które znajdują się w wyjątkowo trudnym położeniu materialnym a z przedstawionych okoliczności wynika, że nawet przy najdalej idących wysiłkach nie są w stanie samodzielnie wygospodarować środków na ten cel.
Ocena sytuacji osobistej i materialnej osoby ubiegającej się o przyznanie prawa pomocy następuje poprzez porównanie dwóch wartości: środków, które pozostają do jej dyspozycji oraz potencjalnych wydatków związanych z postępowaniem sądowym. Aby jednak było to możliwe konieczną jest wszechstronna analiza okoliczności finansowych strony.
Przy ocenie wniosku o przyznanie prawa pomocy zasadnicze znaczenie mają informacje uzyskane od strony na temat jej statusu materialnego. Nieprzypadkowo bowiem ustawodawca w art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. posłużył się zwrotem "wykaże". Oznacza to, że to na osobę ubiegającą się o przyznanie prawa pomocy został przerzucony ciężar przedstawienia swojej sytuacji materialnej w taki sposób, aby przekonać o zasadności złożonego wniosku. Instrumentem służącym wyjaśnieniu wątpliwości w tym zakresie jest wezwanie, o którym mowa w art. 255 P.p.s.a. Uzyskanie dodatkowego oświadczenia strony lub dokumentów źródłowych dotyczących jej stanu majątkowego w trybie art. 255 P.p.s.a. służy uzupełnieniu stanu wiedzy sądu o sytuacji strony (por. postanowienie NSA z dnia 28 stycznia 2009 r. sygn. akt II GZ 332/08 - System Informacji Prawniczej Lex nr 551914). Konsekwencją uchylenia się od tego obowiązku lub udzielenia niekompletnych informacji może być odmowa przyznania prawa pomocy (tak orzekł NSA np. w postanowieniu z dnia 30 lipca 2009 r. sygn. akt I FZ 180/09 - Lex nr 552208, w postanowieniu z dnia 28 lipca 2009 r. sygn. akt I OZ 744/09 - Lex nr 552504, w postanowieniu z dnia 23 marca 2012 sygn. akt I OZ 184/12 - 1136769 oraz w postanowieniu z dnia 28 marca 2012 r. sygn. akt I OZ 182/12 - Lex 1136768).
W realiach rozpoznawanej sprawy stosunkowo niewiele wiadomo na temat realnej sytuacji majątkowej skarżącego. Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że w poprzednio składanych wnioskach skarżący nie ujawnił niektórych faktów, inne zaś przedstawił inaczej aniżeli na gruncie niniejszej sprawy, co dawało podstawę do uprzedniego uwzględnienia złożonych wniosków.
Wnioskodawca nie udokumentował również swojego dochodu ani też poziomu i struktury wydatków, które wedle jego deklaracji pochłaniają ponad połowę tegoż dochodu. W świetle powołanych wyżej okoliczności oparcie się na informacjach podanych w druku formularza jest niewystarczające, a wobec tego nie znaleziono podstaw do uwzględnienia wniosku.
W szczególności należy mieć na względzie, że nie ustalono relacji pomiędzy dochodem uzyskiwanym przez stronę oraz ponoszonymi wydatkami. Nadto, wnioskodawca wspomniał o prowadzeniu działalności w zakresie agroturystyki, nie mniej jednak nie wspomniał o dochodach czerpanych z tego tytułu, co przecież ma niebagatelny wpływ na ocenę jego sytuacji materialnej. W konsekwencji znana jest jedynie deklarowana w druku PPF wysokość dochodów strony, która nie jest na tyle niska, aby można było stwierdzić, iż znajduje się w wyjątkowo ciężkiej sytuacji materialnej.
Zważywszy na powyższe, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. w związku z art. 258 §1 i §2 pkt 7 tej ustawy postanowiono jak w sentencji orzeczenia.