Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Krawczyk po rozpoznaniu w dniu 23 lipca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. P. na uchwałę Rady Miejskiej w Gliwicach z dnia 30 czerwca 2012 r. Nr X/151/2011 w przedmiocie zasad udzielania dotacji w zakresie ochrony środowiska w kwestii wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału skarżąca E. P. została wezwana do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 300 zł. W terminie wyznaczonym do dokonania tej czynności, na druku urzędowego formularza zwróciła się o zwolnienie od kosztów sądowych wskazując, że ze względu na stan zdrowia musi utrzymywać stały kontakt z poradniami zdrowia a także korzystać z usług medycznych prywatnie. Skarżąca dokonała zestawienia swoich miesięcznych wydatków i wskazała, że na czynsz przeznacza 220 zł, na opłaty za energię elektryczną - 190 zł (w ujęciu dwumiesięcznym), gaz kosztuje ją średnio 240 zł, na lekarstwa 221 zł, dojazdy do R. (poradnia lekarska) - około 120 zł, wizyty prywatne u lekarzy - 100 zł, badania krwi - 36 zł, środki czystości - około 100 zł, środki higieny osobistej - około 80 zł, żywność związana z konieczną dietą - 800 zł, odzież - 200 zł, utrzymanie psa - 250 zł, rata pożyczki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - 114 zł. Dodatkowo strona podkreśliła, że w lipcu br. musi wykonać badanie wątroby, które kosztuje 320 zł. E. P. w druku formularza zaznaczyła, że samotnie prowadzi gospodarstwo domowe, nie posiada żądnych oszczędności, papierów wartościowych ani też przedmiotów, których wartość przekraczałaby 3.000 euro. Źródłem utrzymania się wnioskodawczyni jest dochód z tytułu umowy o pracę (0,8 etatu) - 1297 zł oraz renta rodzinna otrzymywana w kwocie 2214 zł. Do druku formularza dołączono dokumenty potwierdzające wysokość uzyskiwanej renty oraz wynagrodzenia za pracę a także kopie rachunków za media, o których strona wspomniała w druku formularza.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje:
Prawo pomocy stanowi przywilej dla osób, których sytuacja materialna wyklucza samodzielne poniesienie kosztów w postępowaniu sądowym. W tego rodzaju przypadkach możliwe jest albo zwolnienie ich od kosztów sądowych (w całości lub w części) lub ustanowienie fachowego pełnomocnika z urzędu - art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz.270 - zwanej dalej P.p.s.a.) P.p.s.a. albo też zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu (art. 245 § 2 P.p.s.a.).
Skarżąca zwróciła się o zwolnienie od kosztów sądowych, a wobec tego jej wniosek oceniany będzie w oparciu o art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., który uzależnia przyznanie prawa pomocy od wykazania przez stronę, że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Ocena informacji uzyskanych od strony nie pozwala jednak stwierdzić, że jej wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Łączna kwota podanych przez stronę wydatków wynosi około 2500 zł. Z kolei dochód netto, ustalony w oparciu o nadesłane dokumenty kształtuje się na poziomie 2700 zł miesięcznie. Warto zarazem zauważyć, że strona skrupulatnie podliczyła całość swoich miesięcznych wydatków i obejmują one wszystkie pozycje (łącznie z zakupem żywności), co sprawia, że można przyjąć, iż różnica pomiędzy dochodem a wydatkami (200 zł) w całości pozostaje do dyspozycji E. P. Strona, na obecnym etapie postępowania sądowego jest zobowiązana do uiszczenia wpisu od skargi kwocie 300 zł i jest to, co do zasady, jedyny obowiązkowy wydatek. Wśród stałych, miesięcznych obciążeń E. P. wymieniła koszty utrzymania psa, które wynoszą około 250 zł. Nie negując w żaden sposób potrzeby zapewnienia psu należytej opieki nie można jednak uznać, że tego rodzaju wydatek winien mieć pierwszeństwo przed obowiązkiem poniesienia daniny publicznoprawnej. Również zaliczenie do stałych, miesięcznych wydatków kosztów zakupu odzieży w kwocie 200 zł, nie stanowi zdaniem Sądu dostatecznej przesłanki, pozwalającej na zwolnienie strony od kosztów sądowych. Takie wydatki nie maja bowiem charakteru stałego i periodycznego a wobec tego możliwym jest ich rozplanowanie w czasie i tym samym wygospodarowanie środków na pokrycie kosztów sądowych.
W niniejszej sprawie Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 245 § 3 oraz art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.