Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Włodzimierz Kubik po rozpoznaniu w dniu 24 września 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. S. na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie upoważnienia Wójta Gminy do zawierania umów na wykonywanie przyłączy wodnokanalizacyjnych p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Postanowieniem z dnia 9 maja 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę J. S. na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...]r. nr [...]w przedmiocie upoważnienia Wójta Gminy do zawierania umów na wykonywanie przyłączy wodnokanalizacyjnych, z powodu jej niedopuszczalności. Wniesienie skargi zostało poprzedzone wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, które wpłynęło do organu w dniu 5 września 2011 r. Od orzeczenia tego skarżący nie wniósł skargi kasacyjnej.
Pismem z dnia [...] r. J. S. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na powyższą uchwałę oraz na uchwałę Rady Gminy K. z dnia [...]r. nr [...]. Skargi te zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II z dnia 1 sierpnia 2012 r. zostały rozdzielone, przy czym skarga na uchwałę z dnia [...]r. nr [...] została zarejestrowana pod sygnaturą II SA/Gl 933/12.
Przed wniesieniem skargi na uchwałę z dnia [...]r. skarżący pismem z dnia [...]r., które wpłynęło do organu w dniu [...]r., powtórnie wystąpił w wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Na powyższe wezwanie organ nie udzielił odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), dalej zwaną ustawą o samorządzie gminnym, każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostało naruszone uchwałą podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć taką uchwałę do sądu administracyjnego. Wystąpienie z wezwaniem, o jakim mowa wyżej, warunkuje zatem możliwość skutecznego zaskarżenia uchwały. W myśl bowiem art. 52 § 1 p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Stosownie natomiast do art. 52 § 4 p.p.s.a. w przypadku innych aktów, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi i nie stanowi inaczej, należy również przed wniesieniem skargi do sądu wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa, przy czym termin z § 3 przywołanego artykułu nie ma zastosowania. Z kolei art. 53 § 2 p.p.s.a. stanowi, że we wskazanym przypadku, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale podjętej w składzie siedmiu sędziów w dniu 2 kwietnia 2007 r. (sygn. akt II OPS 2/07, ONSAiWSA z 2007 r. Nr 3, poz. 60) przyjął, iż przepis art. 53 § 2 p.p.s.a. znajduje zastosowanie do skarg wnoszonych do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
W tym miejscu wskazać należy, że Sąd podziela utrwalone w orzecznictwie stanowisko, że wskazane w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wezwanie, przysługuje danemu podmiotowi w stosunku do określonej uchwały jednokrotnie, a każde jego następne pismo nie posiada już waloru takiego wezwania i nie skutkuje ponownym rozpoczęciem biegu terminu do wniesienia skargi. Wezwanie, o którym mowa w powołanym przepisie, stanowi bowiem odpowiednik środka odwoławczego, który można wnieść tylko jeden raz na dane rozstrzygniecie. W świetle tego, przyjęcie poglądu, że ten sam podmiot może wielokrotnie składać wezwanie odnośnie tej samej uchwały, byłoby sprzeczne z przepisem art. 78 Konstytucji. Niedopuszczalne jest bowiem traktowanie instytucji wezwania jako czynności, która nie wywołuje żadnych skutków prawnych i wobec tego może być powtarzana wielokrotnie (por. postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2002 r., sygn. akt OSK 2/02, ONSA 2003/1/2; z dnia 16 stycznia 2009 r., sygn. akt II OSK 1954/08, System Informacji Prawnej LEX nr 514301).
Biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że termin do wniesienia skargi na uchwałę nie rozpoczyna ponownie swego biegu na skutek wystosowania kolejnego wezwania (pismo z dnia [...]r., które wpłynęło do organu w dniu [...]r.). Jakkolwiek wcześniejsze odrzucenie skargi J. S. nie skutkowało zaistnieniem w niniejszej sprawie przesłanki z art. 58 § 1 pkt 4 p.p.s.a., w postaci prawomocnego jej zakończenia i nie wykluczało możliwości wniesienia "nowej" skargi, gdyż powaga rzeczy osądzonej odnosi się tylko do orzeczeń sądowych rozstrzygających sprawę co do istoty, uznać w niniejszej sprawie należało, że skarżący wyczerpał już uprzednio prawną możliwość kwestionowania zaskarżonej uchwały w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
W rozpoznawanej sprawie skarżący wezwał już wcześniej organ do usunięcia naruszenia prawa, a wezwanie to zostało doręczone organowi w dniu [...]r. Wobec braku odpowiedzi na powyższe wezwanie, termin do złożenia skargi do sądu na uchwałę wynosił sześćdziesiąt dni i upłynął bezskutecznie w dniu 4 listopada 2011 r. Tymczasem ponowna skarga została złożona przez J. S. w dniu 20 lipca 2012 r., a zatem po upływie ustawowego terminu do jej wniesienia.
Mając na względzie powyższe, Sąd postanowił odrzucić skargę jako spóźnioną na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i § 3 p.p.s.a.