Skarga kasacyjna na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Pauter po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej J.R. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Go 345/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. oddalił skargę J.R. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne.

Odpis powyższego wyroku wraz z uzasadnieniem doręczono ustanowionemu z urzędu pełnomocnikowi skarżącego - adw. J.Ł. w dniu 12 lipca 2013 r. (k. 74 akt sądowych).

Pismem z dnia [...] lipca 2013 r. pełnomocnik skarżącego poinformował Sąd o braku podstaw prawnych do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku oraz załączył sporządzoną przez siebie opinię w niniejszej kwestii.

W dniu 23 lipca 2013 r. (data nadania) J.R. wniósł od przedmiotowego wyroku sporządzoną osobiście skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu.

Na wstępie wymaga podkreślenia, iż skarga kasacyjna winna czynić zadość wymogom formalnym dla każdego pisma w postępowaniu sądowym, jak i szczególnym przewidzianym dla tegoż środka odwoławczego, a także zostać prawidłowo opłacona (art. 176, art. 230 § 1, § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej jako "p.p.s.a.").

Stosownie do treści art. 175 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Wyjątki od tej zasady są wymienione w § 2 i § 3 cyt. przepisu, nie mają one jednak zastosowania w niniejszej sprawie. Ustawodawca wprowadzając w omawianym przepisie przymus adwokacko-radcowski, kierował się przede wszystkim potrzebą udzielenia stronie odpowiedniej pomocy prawnej ze strony podmiotów posiadających odpowiednią wiedzę prawniczą. W orzecznictwie i doktrynie utrwalony jest również pogląd, iż sporządzenie skargi kasacyjnej przez stronę samodzielnie tj. z naruszeniem przewidzianego w art. 175

§ 1 p.p.s.a. przymusu adwokacko-radcowskiego obarczone jest brakiem, który nie podlega uzupełnieniu w trybie określonym w art. 49 p.p.s.a. i powoduje odrzucenie skargi kasacyjnej na podstawie art. 178 p.p.s.a. (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2004 r., sygn. akt FSK 3/04, M. Pr.

z 2004, nr 5, str. 202, B. Gruszczyński [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat,

M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, Zakamycze 2005, str. 421).

Przenosząc powyższe uwagi na kanwę niniejszej sprawy należy wskazać, iż sporządzona samodzielnie przez J.R. skarga kasacyjna obarczona jest brakiem nieusuwalnym, gdyż została sporządzona przez osobę nie będącą adwokatem lub radcą prawnym, co w konsekwencji czyni przedmiotową skargę kasacyjną niedopuszczalną.

Wobec przedstawionych powyżej argumentów, na podstawie art. 178 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji.

Strona 1/1