Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Teresa Cisyk po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi K. L. na Gminę [...] w przedmiocie odszkodowania z tytułu naruszenia dóbr osobistych i szkody majątkowej skargi kasacyjnej K. L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 lipca 2007 r. sygn. akt II SA/Op 251/07 postanawia: odrzucić skargę kasacyjną
Skarżący K. L. w dniu 19 kwietnia 2007 r., wniósł skargę bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, żądając w niej odszkodowania z tytułu naruszenia dóbr osobistych i szkody majątkowej. W uzasadnieniu skargi wskazał, że Burmistrz [...] "wyprodukował fałszywą umowę najmu mieszkania" w jego imieniu i sprzedał go nabywcy mieszkania. Podniósł też, że nigdy nie wynajmował mieszkania od Gminy, prosi zatem o unieważnienie załączonych dokumentów, takich jak akt notarialny, uchwała Zarządu Gminy. Skarżący w skardze zawarł ponadto wniosek o zwrot kosztów postępowania.
W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, działając na podstawie art. 54 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., przesłał pismem z dnia 20 kwietnia 2007 r., skargę K. L. do Burmistrza [...], celem udzielenia odpowiedzi na nią i nadesłania akt administracyjnych. Burmistrz [...] udzielił odpowiedzi w piśmie z dnia 18 maja 2007 r., wnosząc w niej o odrzucenie skargi, jako nienależacej do właściwości sądów administracyjnych.
Postanowieniem z dnia 16 lipca 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił skargę K. L., jako nie należącą do właściwości sądów administracyjnych.
Skarżący odebrał to postanowienie w dniu 23 lipca 2007 r., i w dniu 28 stycznia 2008 r. złożył do tut. Sądu pismo, zatytułowane "Zażalenie", w którym napisał, że składa zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 lipca 2007 r., jako naruszające jego prawa gwarantowane konstytucyjnie, które należało potraktować jako skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna K. L. podlega odrzuceniu.
Rozpocząć wypada od uwagi, że co prawda skarżący oznaczył swoje pismo z dnia 28 stycznia 2008 r., jako zażalenie, jednakże Sąd uznał je za skargę kasacyjną, biorą pod uwagę, że każde pismo, niezależnie od tego, jakie oznaczenie nada mu strona, winno być rozpoznane zgodnie z intencją strony zawartą w treści pisma (patrz: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1997r., III CKN 289/97, publ. OSNC 1998/5/90).
Zgodnie z obowiązującym orzecznictwem sądowym, aby wniesienie skargi kasacyjnej wywołało skutek w postaci wszczęcia sądowo-administracyjnego postępowania drugoinstancyjnego musi dojść do łącznego spełnienia 5 warunków: 1) skarga musi być wniesiona w przepisanym terminie (art. 177 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwana dalej P.p.s.a.), 2) skargę wniósł uprawniony podmiot (art. 173 § 2 P.p.s.a.), 3) skargę sporządził adwokat, radca prawny, względnie inna uprawniona osoba (art. 175 P.p.s.a.), 4) zostały zachowane wskazane wymagania formalnoprawne i konstrukcyjne (art. 176 w zw. z art. 174 P.p.s.a.), 5) skarga została należycie opłacona (art. 221 P.p.s.a.).
Niespełnienie któregokolwiek z powyższych warunków czyni skargę kasacyjną niedopuszczalną, a w konsekwencji powoduje jej odrzucenie (art. 178 P.p.s.a.).