Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 4 września 2017 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. F. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 lutego 2017 r. sygn. akt II SA/Rz 928/16 oddalającym skargę S. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego w związku ze skargą kasacyjną S. F. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 sierpnia 2017 r. sygn. akt II SA/Rz 588/17 - postanawia - odrzucić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2017 r. Wojewódzki sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę S. F. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem tego Sądu z dnia 16 lutego 2017 r. sygn. akt II SA/Rz 928/16 oddalającym skargę S. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego.
W ustawowym terminie S. F. złożył w tut. Sądzie sporządzone osobiście pismo zatytułowane "Zażalenie", w którym wniósł o uchylenie zakwestionowanego orzeczenia.
Powyższy środek zaskarżenia podlega odrzuceniu.
W pierwszej kolejności należy wskazać na brzmienie art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a." . Stosownie do tego przepisu, od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2-4, art. 161 § 1 oraz art. 220 § 3, przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Z uwagi na fakt, że w warunkach niniejszej sprawy nie zachodzą wynikające ze wskazanego wyżej przepisu wyjątki, to od zapadłego postanowienia tut. Sądu z dnia 9 sierpnia 2017 r. przysługuje środek zaskarżenia w postaci skargi kasacyjnej, nie zaś zażalenie. Z tego względu uznano, że S. F. wniósł skierowaną przeciwko wymienionemu orzeczeniu z dnia 9 sierpnia 2017 r. skargę kasacyjną, błędnie ją tylko określając jako zażalenie.
W tym miejscu należy jeszcze zwrócić uwagę na inna regulację dotyczącą sposobu zaskarżania orzeczeń sądowych. Mianowicie, zgodnie z art. 175 § 1 P.p.s.a., skarga kasacyjna - z zastrzeżeniem § 2-3 - powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego.
Wymóg ten nie obowiązuje wówczas, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę kasacyjną wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (art. 175 § 2 P.p.s.a.). Wskazany wyżej przymus występowania zawodowego pełnomocnika nie dotyczy także sytuacji, kiedy stroną postępowania jest Prezes Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, a także wówczas, gdy czynności w postępowaniu za organy administracji rządowej, państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej lub Skarb Państwa podejmowane są przez Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej (art. 175 P.p.s.a.).
Z uwagi na fakt, że żadna z przedstawionych wyżej sytuacji określonych w art. 175 § 2 i § 3 P.p.s.a. nie zachodzi w sprawie niniejszej, zaś skarga kasacyjna została sporządzona przez stronę osobiście, podlega ona odrzuceniu jako niedopuszczalna.
O powyższym orzeczono na podstawie art. 178 w zw. z art. 175 § 1 P.p.s.a.