Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. G. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej postanawia - przywrócić termin do wniesienia skargi -
Skarżący pismem z dnia 15 lutego 2010 r., nadanym w dniu 16 lutego 2010 r., złożył za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej skargę na decyzję tego organu z dnia [...] października 2009r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zawodowej służby wojskowej i przeniesienia do rezerwy wskutek nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się do wojskowej komisji lekarskiej w określonym terminie i miejscu wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
Zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - zwaną dalej "ppsa") jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Stosownie do treści przepisu art. 87 § 1, § 2, § 3 i § 4 ppsa, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Ponadto równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie.
Z treści powyższego artykułu wynikają cztery przesłanki przywrócenia terminu do dokonania określonych czynności procesowych, które muszą wystąpić łącznie. Do przesłanek tych zaliczyć należy wniesienie wniosku o przywrócenie terminu, dochowanie terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu, uprawdopodobnienie braku winy strony oraz dokonanie czynności, której uchybiono.
W pierwszej kolejności należy wyjaśnić kwestię terminowości wniesienia skargi, od niej bowiem zależy rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu, jako że jest on dopuszczalny jedynie wówczas, gdy skarga uchybia 30-dniowemu terminowi do jej wniesienia.
Z akt administracyjnych sprawy wynika, iż zaskarżone rozstrzygnięcie zostało doręczone skarżącemu w dniu 14 października 2009 r. Z powyższego wynika, że termin do złożenia skargi upłynął w dniu 13 listopada 2009 r., a zatem wniesienie skargi w dniu 16 lutego 2010 r. nastąpiło z uchybieniem trzydziestodniowego terminu określonego w art. 53 § 1 ppsa.
W tym stanie rzeczy należało rozpoznać wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wniosek ten odpowiada wymaganiom formalnym.
Kolejną przesłanką podlegającą wyjaśnieniu jest, czy skarżący zachował siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Warunkiem koniecznym do przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej jest wskazanie kiedy ustała przyczyna uchybienia terminu. Skarżący w swoim wniosku nie wskazał wprost kiedy ustała przyczyna do wniesienia skargi. Podał, iż w skutek poważnych obrażeń, którym uległ w wypadku komunikacyjnym był nieprzytomny, brał leki i nie był sprawny psychicznie jak i fizycznie. Podkreślił, iż stan ten trwa do chwili obecnej, tj. do momentu wniesienia skargi, co nie pozwalało mu na skuteczne jej wniesienie. Ponadto wskazał, iż nie miał możliwości wyręczenia się członkiem najbliższej rodziny, jak również osobiście zasięgnąć konsultacji prawnej. W związku z tym Sąd przyjął, iż przyczyna uchybienia ustała w dniu wniesienia skargi, tj. w dniu 16 lutego 2010 r., kiedy to skarżący nadał w placówce pocztowej wniosek o przywrócenie terminu wraz ze skargą.
Przyjąć zatem należy, że skarżący zachował siedmiodniowy termin określony w art. 87 § 1 ppsa.
Następną przesłanką, która powinna być w sprawie wyjaśniona jest, czy skarżący uprawdopodobnił brak swojej winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi.
Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie skarżący wykazał, iż uchybienie terminu do złożenia skargi nastąpiło z przyczyn przez niego niezawinionych. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu zaistnienia przeszkody nie do przezwyciężenia. Niewątpliwie w przedmiotowej sprawie okolicznością uniemożliwiającą dokonanie czynności (złożenie skargi w terminie) był pobyt w szpitalu na skutek doznanego wypadku komunikacyjnego. Skarżący wskazał, iż po wyjściu ze szpitala był w bardzo złym stanie fizycznym i psychicznym, poza tym ma duże problemy ze słuchem, wzrokiem, pamięcią, mową oraz utrzymaniem równowagi - na co przedstawił zaświadczenie lekarskie. Stan taki nie pozwalał skarżącemu na złożenie skargi nawet przy zachowaniu najwyższej staranności.
W związku z powyższym należy uznać, iż wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został złożony w siedmiodniowym terminie i jest uzasadniony, albowiem uchybienie terminu nastąpiło bez winy strony. Wraz z wnioskiem została złożona skarga.
W tym stanie rzeczy na mocy art. 86 § 1 ppsa, należało postanowić jak w sentencji.