Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Jużków po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B.M. na Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie niewykonania orzeczenia Sądu w kwestii podatku od towarów i usług postanawia: odrzucić skargę.
W dniu [...] r. została wniesiona przez B.M., za pośrednictwem organu odwoławczego skarga na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej w K., który do [...] r. nie podjął żadnych czynności w celu wykonania wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 22 i 27 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/GL 731 do 742/06, którymi uchylono rozstrzygnięcia organu odwoławczego podtrzymujące w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej kwestionujące pomniejszenie przez podatnika w okresie od [...] do [...] oraz [...] do [...] r. podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu wystawionych przez określonego podatnika.
W odpowiedzi na skargę organ podatkowy wniósł o jej odrzucenie, gdyż zgodnie z art. 154 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270, dalej p.p.s.a.) w razie bezczynności organu po wydaniu wyroku uchylającym decyzje, strona może wnieść skargę po uprzednim wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy. W przedmiotowej sprawie obowiązku tego nie dopełniono, co powoduje, że skarga podlega odrzuceniu na mocy art. 58 § 1 pkt 6 powołanej ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
nie wnikając w merytoryczna zasadność zarzutów skargę należało odrzucić.
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi normuje postępowanie sądowe w sprawach z zakresu kontroli działalności administracji publicznej oraz w innych sprawach, do których jego przepisy stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy sądowo-administracyjne). Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg na wymienione enumeratywnie w art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270, dalej p.p.s.a.), w tym bezczynność organów w przypadkach decyzji administracyjnych.
Warunkiem niezbędnym do nadania skardze dalszego biegu jest ustalenie, że została ona wniesiona przez osobę uprawnioną i z zachowaniem wymogów określonych przepisami prawa.
Art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowi, że skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia rozumie się sytuację w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Innymi słowy strona może wnieść skargę jedynie wówczas, gdy wyczerpała przysługujące jej środki zaskarżenia.
Art. 58 wyżej wskazanej ustawy stanowi, iż Sąd odrzuca skargę jeżeli stwierdzi jedną z wymienionych w tym przepisie przesłanek. Czyni tak min. gdy skarga została wniesiona po upływie terminu do jej wniesienia, jeżeli nie uzupełniono w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi lub jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne (pkt 6). W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokami z 22 i 27 lutego 2007 r. uchylił ostateczne decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w K. Wyroki te, opatrzone klauzulą prawomocności wpłynęły do organu odwoławczego w dniu [...] r. Po tej dacie został nadany sprawie bieg i [...] r. organ odwoławczy wydał decyzje nr [...].
W przedmiotowej sprawie, jak trafnie podniesiono w odpowiedzi na skargę ma zastosowanie art. 154 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który stanowi, że w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w razie bezczynności organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie żądając wymierzenia temu organowi grzywny. W przedmiotowej sprawie skarżący nie dopełnił powyższego wymogu prawa i nie wezwał pisemnie organu do wykonania wyroku. Tym samym nie wyczerpał służących środków zaskarżenia i uchybił wymogom art. 52 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Działanie takie czyni skargę niedopuszczalną i skutkuje jej odrzuceniem z tej właśnie przyczyny.
Mając powyższe na względzie na zasadzie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a w związku z art. 52 § 1 i art. 154 § 1 p.p.s.a Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.