Sprawa ze skargi na decyzję SKO w L. w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego w podatku rolnym, leśnym oraz podatku od nieruchomości za 2013 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Walentyna Długaszewska po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. i Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia ... sierpnia 2013 r. nr ... w przedmiocie ustalenia łącznego zobowiązania pieniężnego w podatku rolnym, leśnym oraz podatku od nieruchomości za 2013 r. postanawia odrzucić skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 8 maja 2014 r., sygn. akt III SA/Po 1422/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę W. i Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia ... sierpnia 2013 r., nr .... Orzeczenie to zostało doręczone stronie w dniu 23 maja 2014 r. wraz z uzasadnieniem oraz pouczeniem, że skarga kasacyjna pod rygorem odrzucenia winna być sporządzona przez pełnomocnika będącego adwokatem bądź radcą prawnym albo doradcą podatkowym (k. ... akt sądowych).

Dnia ... czerwca 2014 r. W. i Z. nadali w urzędzie pocztowym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, sporządzoną osobiście skargę kasacyjną (k. ... akt sądowych), w której wnieśli o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości, podkreślając, że nie są w stanie uiścić kosztów sądowych w oznaczonej przez Sąd kwocie. W piśmie obejmującym skargę kasacyjną skarżący nie zawarli podstaw kasacyjnych, ani ich uzasadnienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu.

Stosownie do art. 178 p.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuca na posiedzeniu niejawnym m. in. skargę kasacyjną niedopuszczalną.

W świetle art. 173 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.; dalej: p.p.s.a.), od wyroków oraz postanowień kończących postępowanie w sprawie, wydanych przez wojewódzki sąd administracyjny przysługuje skarga kasacyjna.

Skarga kasacyjna jest najbardziej sformalizowanym środkiem prawnym przewidzianym w ustawie - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Świadczy o tym zarówno istnienie tzw. przymusu adwokackiego, który oznacza, iż skarga kasacyjna powinna być sporządzona, tj. napisana i podpisana przez adwokata lub radcę prawnego, a w sprawach dotyczących obowiązków podatkowych - doradcę podatkowego (art. 175 § 1 p.p.s.a.), a także szczególne wymogi dotyczące formy i treści tego środka odwoławczego. Otóż, artykuł 176 p.p.s.a. stanowi, że skarga kasacyjna powinna czynić zadość - po pierwsze - wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym i - po drugie - zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części oraz przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, a także wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany.

Powyższe wymogi formalne skargi kasacyjnej można podzielić na dwie zasadnicze kategorie: wymogi usuwalne, w trybie art. 49 § 1 w zw. z art. 178 p.p.s.a. - do których należą wymagania przewidziane w art. 46 - 47 i art. 215 § 1 p.p.s.a oraz wymogi nieusuwalne - wynikające z art. 176 p.p.s.a. Charakter nieusuwalny ma również wskazany przymus adwokacki.

W okolicznościach niniejszej sprawy skarżący nie sformułowali w treści pisma obejmującego skargę kasacyjną konkretnych podstaw kasacyjnych, ani nie zawarli w nim ich uzasadnienia. Przede wszystkim jednak podkreślić należy, że wniesiona przez stronę skarga kasacyjna, pomimo prawidłowego pouczenia skarżących w pismach sądowych z dnia ... maja 2014 r. o konieczności jej sporządzenia przez profesjonalnego pełnomocnika (adwokata lub radcę prawnego albo doradcę podatkowego), została sporządzona przez nich osobiście. Tym samym skarga kasacyjna strony zawiera brak, którego nie można usunąć w trybie przewidzianym przez art. 49 § 1 p.p.s.a., co czyni ją niedopuszczalną.

W tym stanie rzeczy Sąd postanowił, na podstawie art. 178 p.p.s.a., jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1