Dnia 24 lipca 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, Sędzia NSA Teresa Rutkowska, , Protokolant Sekretarz sądowy - Blanka Kuźniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lipca 2018 roku sprawy ze skargi E. A. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. w przedmiocie braku realizacji obowiązku przedstawienia propozycji służby postanawia: umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne.
W dniu 16 sierpnia 2017 r. (data wpływu skargi do organu) E.A. działając na podstawie art. 52 § 1 oraz art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2017r., poz. 1369 ze zm.), dalej p.p.s.a w zw. z art. 37 § 1 k.p.a. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. w związku z brakiem realizacji ustawowego obowiązku przedstawienia propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej w Krajowej Administracji Skarbowej na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016r., poz. 1948 ze zm.), dalej p.w.u o KAS. Skarżąca wniosła o zobowiązanie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. do wydania decyzji ustalającej warunki pełnienia służby na podstawie art. 169 ust. 4 ustawy p.w.u o KAS.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. wniósł o odrzucenie skargi, ewentualnie o jej oddalenie wskazując, że brak podstawy prawnej do wydania decyzji w przedmiocie propozycji służby powoduje, że organ nie pozostaje w bezczynności.
W dniu 16 lipca 2018 r. do akt sprawy wpłynęło pismo procesowe skarżącej z dnia 27 czerwca 2018 r., w którym oświadczyła, że cofa skargę na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. w przedmiocie przedstawienia propozycji służby w Służbie Celno-Skarbowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Postępowanie w sprawie należało umorzyć.
Zgodnie z treścią art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018r., poz. 1302), dalej p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Stosownie natomiast do treści art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, w rozpoznawanej sprawie należy uznać, że strona skarżąca skutecznie cofnęła skargę. Sąd nie stwierdził bowiem zaistnienia przesłanek, które dają podstawy do stwierdzenia, że cofnięcie skargi jest niedopuszczalne. Cofnięcie niniejszej skargi nie spowoduje bowiem obejścia przepisów prawa ani nie spowoduje utrzymania w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 p.p.s.a., umorzył postępowanie sądowoadministracyjne.
k.ż