Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: umorzyć postępowanie sądowe
M. S. pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. złożył skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r., Nr [...], w przedmiocie zasiłku celowego.
Następnie, to jest w dniu 23 stycznia 2012 r. do Sądu wpłynął akt zgonu wydany przez Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w K., z którego wynika, że skarżący zmarł w dniu [...] grudnia 2011 r. (kopia aktu zgonu stanowi kartę nr 20 akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje.
Zgodnie z treścią art. 161 §1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej P.p.s.a., sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania. Zakres pojęcia "prawa i obowiązki ściśle związane z osobą zmarłego" obejmuje przy tym takie prawa i obowiązki, które odnoszą się do określonych interesów konkretnej osoby ze względu na jej indywidualną sytuację, czyli te, które nie przechodzą na następców prawnych, bowiem są związane wyłącznie z tą osobą.
Zaskarżona decyzja wydana została w sprawie zasiłku celowego a dotyczyła przyznania skarżącemu dofinansowania za leki w miesiącu kwietniu 2011 r. Wynik tego postępowania odnosi się zatem ściśle do prawa związanego z osobą skarżącego i nie dotyczy interesu prawnego innych osób .
Mając na względzie zaprezentowane wyżej okoliczności uznano, iż zachodzi przesłanka uzasadniająca umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 161 § 1 pkt 2 oraz § 2 P.p.s.a. i dlatego orzeczono jak w sentencji.
Z kolei złożony przez skarżącego wniosek o przyznanie prawa pomocy nie podlega - wobec powyższego - rozpoznaniu.