Przepis art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a stanowi, że sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy stało się ono z innych przyczyn bezprzedmiotowe. Z bezprzedmiotowością postępowania sądowoadministracyjnego w rozumieniu art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. mamy do czynienia wówczas, kiedy w toku postępowania, a przed wydaniem wyroku zajdą zdarzenia, które czynią wydanie wyroku zbędnym lub niedopuszczalnym. Taka sytuacja wystąpiła w niniejszej sprawie. Wydanie wyroku w przedmiocie oceny legalności zaskarżonego postanowienia w przedmiocie odmowy podjęcia zawieszonego postępowania w sprawie dodatku mieszkaniowego stało się zbędne. Należy zauważyć, że podczas zawieszenia postępowania trwa nadal stan zawisłości sprawy, ale tok postępowania ulega wstrzymaniu, co oznacza, że sprawa spoczywa bez biegu. Skarga na takie postanowienie w istocie zmierza do spowodowania nadania dalszego biegu sprawie. Tymczasem jak wynika z oświadczenia skarżącego złożonego na rozprawie, postępowania o przyznanie dodatku mieszkaniowego zostały podjęte a nadto, że dodatki za sporne w tej sprawie okresy zostały przyznane i przekazane spółdzielni mieszkaniowej. W tym stanie rzeczy wydanie wyroku w kwestii podjęcia zawieszonych postępowań, które zostały już podjęte i zakończone wydaniem decyzji jest zbędne, bowiem z istoty postanowienia w przedmiocie zawieszenia wynika, że dotyczy ono kwestii pojawiających się w toku postępowania, a ocena zasadności zawieszenia (bądź nie zawieszenia) postępowania administracyjnego, a więc również odmowy podjęcia zawieszonego postępowania może być badana wyłącznie do czasu zakończenia postępowania w sprawie.
Mając powyższe na uwadze, w oparciu o art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. orzeczono jak w sentencji