Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik, , , po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi O. Z. na decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: odrzucić skargę;
Pismem z dnia [...] r. zatytułowanym "zażalenie", skierowanym do "Sądu Administracyjnego w Gliwicach", O. Z. wniosła skargę na "odmowną decyzję OPS w S., [...].
Wśród załączników do w/w skargi odnotowano decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w S. z dnia [...] r. nr [...]. Mocą tej decyzji odmówiono skarżącej przyznania pomocy finansowej, w szczególności zasiłku celowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Należało w punkcie wyjścia odnotować, że w sprawach z zakresu pomocy społecznej organem upoważnionym do wydawania decyzji może być kierownik właściwego ośrodka pomocy społecznej (110 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej -Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.). Z kolei postępowanie w tych sprawach jest prowadzone pod reżimem Kodeksu postępowania administracyjnego - dalej w skrócie K.p.a. Oznacza to ni mniej ni więcej, że od decyzji organu pierwszej instancji, przed wniesieniem skargi od sądu administracyjnego, przysługiwało skarżącej odwołanie do organu wyższego stopnia, w tym przypadku - Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B., w trybie art. 127 K.p.a. w zw. z art. 14 i art. 32 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Pouczenie tej treści zawarto w treści decyzji z dnia [...] r.
Osnowa skargi O. Z. nie pozostawiła z kolei wątpliwości co do tego, że przedmiotem zaskarżenia jest w niej decyzja organu pierwszej instancji. Z tych względów uznano, że skarga w tej sprawie jest przedwczesna i jako taka - niedopuszczalna, co skutkuje jej odrzuceniem.
W myśl bowiem art. 52 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie: P.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziane w ustawie.
Jest przy tym zasadą, że skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 P.p.s.a.), co oznacza, że aby skarżąca mogła skutecznie zainicjować i zachować właściwą drogę postępowania sądowoadministracyjnego winna skierować skargę bezpośrednio do organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi. Jedynie w okresie wskazanym w art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U Nr 153, poz. 1271 ze zm.), a więc od 1 stycznia 2004 r. do 1 stycznia 2006 r., bezpośrednie wniesienie skargi do sądu administracyjnego pozwalało na konwalidowanie niewłaściwego trybu wszczęcia postępowania.
Skarga O. Z. z dnia [...] r., wniesiona została bezpośrednio do sądu administracyjnego w dacie wykraczającej poza czasookres przewidziany w art. 98 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co uniemożliwia przekazanie jej organowi, którego działanie zostało zaskarżone, a w konsekwencji również z tego powodu czyni tę skargę niedopuszczalną.
W wyniku poczynionych wyżej spostrzeżeń Sąd orzekł, jak w części dyspozytywnej postanowienia, działając na podstawie art. 58 § 3 P.p.s.a. oraz art. 58 § 1 pkt 6 tej ustawy. W myśl bowiem ostatniego z przytoczonych przepisów Sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.
Na marginesie należało zaakcentować, że również niedopuszczalną jest w tej sprawie skarga na dokument z dnia [...] r. nr [...]. W tych ramach przyszło wyjaśnić, że pismo organu pierwszej instancji nie jest aktem o charakterze deklaratoryjnym ani konstytutywnym lecz czynnością o charakterze materialno-technicznym. Czynność ta, jako poprzedzająca wydanie rozstrzygnięcia przez organ drugiej instancji, nie podlega kognicji sądu administracyjnego. Przedmiotem skargi do Sądu może być z kolei akt administracyjny wydany przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. na skutek odwołania skarżącej od decyzji z dnia [...] r. nr [...], jednakowoż przy uwzględnieniu zasady wynikającej z art. 54 § 1 P.p.s.a.