Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Andrzej Majzner po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. C. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie stypendium z tytułu odbycia stażu i odmowy przywrócenia tego terminu w kwestii wniosku pełnomocnika skarżącego o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu postanawia: oddalić wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej;
Postanowieniem wydanym w dniu 28 czerwca 2016 r. starszy referendarz sądowy ustanowił dla skarżącego pełnomocnika z urzędu, na którego Okręgowa Izba Radców Prawnych w K. wyznaczyła radcę prawnego P. G..
Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2016 r., wydanym na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym Sąd orzekł o oddaleniu skargi.
Wcześniej, to jest w dniu 20 września 2016 r. do Sądu wpłynęło pismo procesowe datowane na 9 września 2016 r., w którym pełnomocnik skarżącego wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia podnosząc zarzuty dotyczące tego aktu.
Równocześnie w treści tego pisma, radca prawny P. G .zażądała "zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych" Zarządzeniem z dnia 20 grudnia 2016 r. sędzia sprawozdawca uznała powyższe żądanie za wniosek o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej i skierowała go do starszego referendarza sądowego, celem rozpoznania.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje.
Artykuł 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej p.p.s.a. stanowi, że pełnomocnik wyznaczony w ramach przyznanego prawa pomocy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W pierwszej kolejności należy podnieść, że chociaż problematyka objęta niniejszym postanowieniem podlega aktualnie regulacjom rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1715), to jednak uwzględniono fakt, iż w świetle § 22 tego rozporządzenia, w sprawach wszczętych i niezakończonych przed jego wejściem w życie (które nastąpiło z dniem 1 listopada 2016 r.), stosuje się przepisy dotychczasowe, do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.
Niniejsza sprawa została wszczęta w dniu 14 kwietnia 2016 r., a więc w okresie pod rządami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1805). Dlatego rozpoznając wniosek pełnomocnika strony o przyznanie kosztów udzielonej pomocy prawnej obejmującej udział w postępowaniu sądowym pierwszej instancji należało zastosować przepisy dotychczasowe, czyli ten akt wykonawczy.
W tym miejscu godzi się zaakcentować, iż po myśli § 3 przywołanego rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej obligatoryjnie powinien zawierać oświadczenie pełnomocnika, że koszty te nie zostały zapłacone w całości lub w części. Zgodnie natomiast z utrwalonym w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem, brak takiego oświadczenia wywołuje skutki materialnoprawne polegające na utracie prawa do wynagrodzenia i nie stosuje się do niego trybu uzupełnienia braków, o jakim mowa w art. 49 p.p.s.a. (por. m. in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 czerwca 2006 r., sygn. akt II FSK 862/05, publ. Lex nr 242945 i postanowienia tego Sądu: z dnia 13 listopada 2014 r., sygn. akt I OZ 1001/14, z dnia 13 sierpnia 2014r., sygn. akt II OZ 759/14 oraz z dnia 24 lipca 2012 r., sygn. akt I OZ 518/12 - orzeczenia dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych ).
Pełnomocnik skarżącej wniosła o przyznanie kosztów udzielonej pomocy prawnej nie składając oświadczenia, o którym mowa wyżej. W tym stanie rzeczy należało orzec jak w sentencji działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a.